Όταν τα λεφτά πηγαίνουν εκεί που πρέπει: Κέρδισε 123 εκατ. στο λαχείο και άλλαξε τη ζωή μια κοινότητας!

Ο Στιβ Τόμσον, που κέρδισε 123 εκατ. στο Euromillions, εξηγεί πού κατεύθυνε τα χρήματα: από νέο σπίτι μέχρι τη δημιουργία κέντρου για νέους με αναπηρίες.

Οι ιστορίες νικητών που βλέπουν τη ζωή τους να εκτροχιάζεται μετά από ένα... λαχείο είναι πολλές. Ο Στιβ Τόμσον, όμως, αποτελεί το ακριβώς αντίθετο παράδειγμα. Ο Βρετανός χτίστης, που το 2019 κέρδισε το αστρονομικό ποσό των 123 εκατομμυρίων ευρώ στο Euromillions, γνώριζε από την πρώτη στιγμή πού ήθελε να κατευθύνει ένα σημαντικό μέρος των χρημάτων.

Αφού πρώτα φρόντισε τις προσωπικές και οικογενειακές του ανάγκες - αγοράζοντας ένα μεγαλύτερο σπίτι για να έχει δικό του δωμάτιο κάθε παιδί - ο Τόμσον στράφηκε στην κοινότητα. Σύμφωνα με τη Mirror, αγόρασε ένα εγκαταλελειμμένο κτίριο και το μετέτρεψε σε πλήρως οργανωμένο κέντρο υποστήριξης νέων ενηλίκων με αναπηρίες, υπό την ομπρέλα του φιλανθρωπικού οργανισμού Together Our Community (TOC).

Η απόφασή του δεν ήταν τυχαία. Μιλώντας στην εφημερίδα, εξηγεί ότι μεγάλωσε μέσα σε περιβάλλον ευαισθητοποιημένο στο θέμα της αναπηρίας. «Η αδελφή του πατέρα μου είχε σοβαρή σκολίωση. Μεγάλωσα μαθαίνοντας να σέβομαι τις δυσκολίες των άλλων και να βοηθώ όπου μπορώ», σημειώνει. Ο πατέρας του, Πίτερ, ήταν επίσης ενεργός στη στήριξη παιδιών με αναπηρίες, ακόμη και μέσω προγραμμάτων κολύμβησης στα οποία συμμετείχε και ο ίδιος ο Στιβ.

«Όταν έμαθα ότι είχα κερδίσει, ήξερα ακριβώς πού και ποιους ήθελα να βοηθήσω», λέει. «Φίλοι μου έχουν παιδιά με αυτισμό και άλλες μαθησιακές δυσκολίες, και στην περιοχή δεν υπήρχε κανένας ασφαλής, οργανωμένος χώρος για να συναναστραφούν, να μάθουν δεξιότητες ή να κάνουν φίλους».

Το κέντρο στο Τσίτσεστερ, στο Δυτικό Σάσεξ, διαθέτει τρεις ορόφους, αίθουσα εκπαίδευσης, δωμάτιο αισθητηριακής ενίσχυσης, ειδικά διαμορφωμένη κουζίνα για μαγειρική, χώρο διδασκαλίας και καφετέρια. Οι νέοι 18-35 ετών εκπαιδεύονται σε δεξιότητες φιλοξενίας, μαγειρικής και καθημερινής αυτοεξυπηρέτησης.

Η προσφορά του Τόμσον ξεκίνησε από μικρότερα βήματα, όπως η αγορά ενός μεταχειρισμένου μίνι λεωφορείου για μετακινήσεις σε εθελοντικές δράσεις και τοπικές επιχειρήσεις. Σύντομα, όμως, συνειδητοποίησε ότι η πραγματική ανάγκη ήταν ένα μόνιμο κέντρο υποστήριξης. «Μόλις γίνουν 18 ετών, πολλοί νέοι με αναπηρίες μένουν εκτός συστήματος. Οι γονείς τους παλεύουν μόνοι τους, πολλές φορές αναγκάζονται να εγκαταλείψουν τη δουλειά τους. Ήθελα να αλλάξω αυτή την πραγματικότητα».

Ο Τόμσον θεωρεί ότι το φιλανθρωπικό αυτό έργο είναι ο πιο ουσιαστικός τρόπος με τον οποίο αξιοποίησε τα κέρδη του. «Ο πατέρας μου έβαλε μέσα μου τον σπόρο της προσφοράς. Με αυτά τα χρήματα, απλώς μπόρεσα να τον κάνω να ανθίσει».