Ούτε νεκρός, ούτε ζωντανός: Επιστήμονες ανακάλυψαν «τρίτη κατάσταση» πέρα από ζωή και θάνατο

Σε ταινίες επιστημονικής φαντασίας όπως ο «Φρανκενστάιν» και ο «Re-Animator», τα ανθρώπινα σώματα επανέρχονται και βρίσκονται σε μια περίεργη κατάσταση μεταξύ ζωής και θανάτου.

Ενώ αυτό ακούγεται σαν επιστημονική φαντασία, μια νέα μελέτη λέει ότι μια «τρίτη κατάσταση» ύπαρξης συμβαίνει πράγματι στη σύγχρονη βιολογία. Σύμφωνα με τους ερευνητές, η τρίτη κατάσταση είναι εκείνη όπου τα κύτταρα ενός νεκρού οργανισμού συνεχίζουν να λειτουργούν μετά το θάνατό του.

Το εκπληκτικό είναι ότι μετά το θάνατο του οργανισμού, τα κύτταρά του αποκτούν νέες ικανότητες που δεν διέθεταν εν ζωή, λένε οι βιολόγοι. Αν περισσότερα πειράματα με τα κύτταρα από νεκρά ζώα -συμπεριλαμβανομένων των ανθρώπων - δείξουν ότι μπορούν να εισέλθουν στην τρίτη κατάσταση, θα μπορούσαν να «επαναπροσδιορίσουν τον θάνατο».

Επικεφαλής της νέας μελέτης στο περιοδικό Physiology ήταν ο καθηγητής Peter Noble του Πανεπιστημίου της Ουάσινγκτον στο Σιάτλ και ο Alex Pozhitkov του City of Hope National Medical Center στο Duarte της Καλιφόρνια.

«Η ζωή και ο θάνατος θεωρούνται παραδοσιακά ως αντίθετα», αναφέρουν σε νέο άρθρο τους για το The Conversation. «Αλλά η εμφάνιση νέων πολυκυτταρικών μορφών ζωής από τα κύτταρα ενός νεκρού οργανισμού εισάγει μια τρίτη κατάσταση που βρίσκεται πέρα από τα παραδοσιακά όρια της ζωής και του θανάτου».

«Ορισμένα κύτταρα -όταν τους παρέχονται θρεπτικά συστατικά, οξυγόνο, βιοηλεκτρισμός ή βιοχημικές ενδείξεις- έχουν την ικανότητα να μεταμορφώνονται σε πολυκύτταρους οργανισμούς με νέες λειτουργίες μετά το θάνατο».

Η ομάδα πραγματοποίησε μια ανασκόπηση πρόσφατων μελετών που διερεύνησαν την αξιοσημείωτη ικανότητα των κυττάρων να υπάρχουν σε νέες μορφές μετά το θάνατο ενός οργανισμού.

Το 2021, ερευνητές στις ΗΠΑ διαπίστωσαν ότι δερματικά κύτταρα από νεκρούς βατράχους ήταν σε θέση να προσαρμοστούν σε ένα τρυβλίο Petri στο εργαστήριο, αναδιοργανώνοντας αυθόρμητα σε πολυκύτταρους οργανισμούς που ονομάζονται «ξενορομπότ».

Οι οργανισμοί αυτοί επέδειξαν συμπεριφορές πέραν του αρχικού βιολογικού τους ρόλου χρησιμοποιώντας μικρές δομές που μοιάζουν με τρίχες για να κινούνται στο περιβάλλον.