Γιατί στον γάμο φοράμε βέρα στο δεξί και όχι στο αριστερό

 Η βέρα ήταν από την εποχή των Αρχαίων Αιγυπτίων το σύμβολο της αιωνιότητας, καθώς ο κύκλος δεν έχει ούτε αρχή ούτε τέλος. Τα υλικά που χρησιμοποιούσαν για τις πρώτες βέρες, δεν ήταν πολύ ανθεκτικά και έτσι σύντομα αντικαταστάθηκαν από δέρμα και οστά.

Στη χριστιανική παράδοση, η βέρα εμφανίζεται γύρω στα 860 μ.Χ. Ωστόσο, αρχικά δεν είχε καμία σχέση με το απλό, χρυσό δαχτυλίδι που ξέρουμε σήμερα.

Την εποχή εκείνη οι βέρες ήταν διακοσμημένες με ανάγλυφα περιστέρια, πιασμένα χέρια, λύρες και διάφορα άλλα σύμβολα της αιώνιας αγάπης και αφοσίωσης. Η εκκλησία αποκάλεσε αυτά τα δαχτυλίδια «παγανιστικά» και ζήτησε να απλοποιηθούν. Μέχρι τον 13ο αιώνα, οι βέρες είχαν μορφή παρόμοια με τη σημερινή.

Η εκκλησία θεωρούσε ότι η νέα λιτότητα στις βέρες αναδείκνυε τον πνευματικό δεσμό του ανδρόγυνου, καλύτερα από τα φανταχτερά, παγανιστικά σύμβολα.

Οι Ρωμαίοι τις φορούσαν στο τέταρτο δάχτυλο του αριστερού χεριού, επειδή πίστευαν ότι από εκεί περνάει φλέβα, που πάει κατευθείαν στην καρδιά. Είχαν, μάλιστα, δώσει στη φλέβα αυτή το όνομα «Vena Amoris», δηλαδή φλέβα της αγάπης.

Με την έλευση του χριστιανισμού, επικράτησε το δεξί χέρι. Το τέταρτο δάχτυλο παρέμεινε. Τα τρία πρώτα δάχτυλα ήταν αφιερωμένα στην Αγία Τριάδα, και το τέταρτο στον σύζυγο.