Τι συμβαίνει με τις ατομικές βόμβες όταν αποσύρονται – Ο κίνδυνος για μια νέα πυρηνική καταστροφή

Οι ατομικές βόμβες μπορεί να είναι το πιο ισχυρό όπλο στο κόσμο και να κατέχει ιδιαίτερη θέση στο οπλοστάσιο των ΗΠΑ που το χρησιμοποίησαν πρώτες, όμως πέρα από τη χρησιμότητα και ασφάλεια τους, μεγάλα ερωτήματα δημιουργούνται με την απόσυρση τους, αφού έχουν ημερομηνία λήξης.

Μάλιστα, στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού έχει ήδη ξεκινήσει σχετική συζήτηση από την προεδρία του Μπαράκ Ομπάμα και αναμένεται να γίνει εντονότερη κατά τη διάρκεια της θητείας του Τζο Μπάιντεν, καθώς πέφτουν τίτλοι τέλους στη βόμβα B83.

Πρόκειται για βόμβα υδρογόνου που έκανε το ντεμπούτο το 1983 και επίσημα έχουν κατασκευαστεί 660 τέτοια όπλα, ενώ έχει δύναμη περίπου 80 φορές μεγαλύτερη από αυτή της βόμβας της Χιροσίμα.

Τι συμβαίνει λοιπόν από τη στιγμή που μια ατομική βόμβα βγαίνει εκτός κυκλοφορίας και τι κίνδυνοι υπάρχουν.

Ανακύκλωση και αποθήκευση

Όπως αναφέρουν οι nytimes.com για τον αμερικανικό στρατό «τίποτα δεν πάει χαμένο», οπότε όταν μια ατομική βόμβα αποσύρεται, δεν καταστρέφεται και δεν αποσύρεται σαν τα πυρηνικά απόβλητα. Αντιθέτως, αποσυναρμολογείται κομμάτι – κομμάτι για να «φτιαχτεί» μια νέα.

Έτσι, αφαιρούνται όλα τα μέρη της και όσα διαθέτουν εκρηκτικές ύλες, συμπεριλαμβανομένου του θανατηφόρου πυρήνα με πλουτώνιο, στέλνονται για φύλαξη σε ειδικές στρατιωτικές αποθήκες, που είναι διάσπαρτες σε όλη τη χώρα.

Η βόμβα «Little Boy» που έπεσε στη Χιροσίμα στις 6 Αυγούστου του 1945

Μάλιστα, το συγκεκριμένο είδος ανακύκλωσης δεν σχετίζεται άμεσα με το συνολικό μέγεθος του πυρηνικού οπλοστασίου των ΗΠΑ, ενώ αυτές οι αποθήκες χρησιμοποιούνται ως ανταλλακτήρια, αφού τα κομμάτια τοποθετούνται σε βόμβες που ήδη υπάρχουν, είτε για επισκευή, είτε για αναβάθμιση.

«Είναι σαν ένα γιγάντιο χρηματοκιβώτιο», αναφέρει χαρακτηριστικά ο Hans M. Kristensen, διευθυντής του Nuclear Information Project, που σημειώνει πως «μπαίνεις με κωδικό και παίρνεις ό,τι χρειάζεσαι».

Η βόμβα «Fat Man» που έπεσε στο Ναγκασάκι το 1945

Οι κίνδυνοι στον ορίζοντα

Παρόλα αυτά, η παραπάνω διαδικασία μπορεί να ακούγεται απλή, όμως δημιουργεί πολλούς κινδύνους, με τους επικριτές της συγκεκριμένης τακτικής να προειδοποιούν ότι η αποθήκευση μερών ατομικών βομβών είναι μια πυρηνική καταστροφή που περιμένει να συμβεί.

Συγκεκριμένα, τα επικίνδυνα μέρη δεν αδρανοποιούνται, ούτε καταστρέφονται, αντιθέτως παραμένουν σε καλή κατάσταση για να χρησιμοποιηθούν ξανά. Ταυτόχρονα, ελοχεύει η απειλή από το πλουτώνιο που είναι επικίνδυνο για τον άνθρωπο και το περιβάλλον, ενώ οι αποθήκες γεμίζουν επικίνδυνα. Μάλιστα, η κατάσταση περιπλέκεται από το γεγονός ότι οι χώροι αποθήκευσης που χρησιμοποιούνται έχουν μακρά ιστορία ατυχημάτων και αστοχιών ασφάλειας, ενώ το κόστος επισκευής γίνεται ασύμφορο.

«Είναι επικίνδυνο», αναφέρει ο Robert Alvarez, ειδικός στα πυρηνικά, ο οποίος, από το 1993 έως το 1999, κατά τη διάρκεια της κυβέρνησης Κλίντον ήταν σύμβουλος πολιτικής στο υπουργείο Ενέργειας, το οποίο διαχειρίζεται την υποδομή ατομικών όπλων της χώρας. «Και γίνεται πιο επικίνδυνο, καθώς οι ποσότητες στις αποθήκες έχουν αυξηθεί», προσθέτει στη συνέχεια.

Χαρακτηριστικά, οι κυβερνήσεις Κλίντον, Μπους και Ομπάμα έκαναν όλες σχέδια – με κόστος δισεκατομμύρια δολάρια – για να απαλλαγούν από τα πλεονάζοντα αποθέματα πλουτωνίου, όμως όλα απέτυχαν.

Μέχρι στιγμής, δεν έχει βρεθεί κάποια λύση και με το ξέσπασμα του πολέμου στην Ουκρανία σε συνδυασμό με την αυξανόμενη κόντρα ΗΠΑ – Κίνας, το μέλλον είναι αβέβαιο για το εάν πράγματι υπάρξει κάποια αλλαγή. Ιδιαίτερα από τη στιγμή που ο Τζο Μπάιντεν έδωσε εντολή για να κατασκευαστεί η βόμβα W93, ώστε να αντικαταστήσει την B83 που αποσύρεται.