Οι πραγματικοί «Κώδικες Ντα Βίντι» - Γιατί κανείς δεν μπορεί να τους αποκρυπτογραφήσει

Αν είστε άσος του Sudoku ή καλός στο σταυρόλεξο, μπορεί να νιώθετε ότι δεν υπάρχει παζλ που να μην μπορείτε να λύσετε.

Υπάρχουν όμως κάποια κρυμμένα μηνύματα που έχουν μπερδέψει ακόμα και τους πιο έμπειρους αποκρυπτογράφους.

Παρά τις τεράστιες προόδους στις τεχνικές κρυπτογράφησης, έξι κώδικες διατηρούν πεισματικά τα μυστικά τους για εκατοντάδες και μερικές φορές για χιλιάδες χρόνια.

Ο Δίσκος της Φαιστού

Ο Δίσκος της Φαιστού είναι ένας ψημένος πήλινος δίσκος που φέρει ένα δαχτυλίδι άγνωστων συμβόλων, το οποίο πιστεύεται ότι προέρχεται από τον αρχαίο μινωικό πολιτισμό στην Κρήτη.

Οι αρχαιολόγοι πιστεύουν ότι αυτό το παράξενο τεχνούργημα κατασκευάστηκε πριν από περισσότερα από 3.000 χρόνια, αλλά ο σκοπός ή το νόημά του παραμένει μυστήριο.

Όταν ο δίσκος ανακαλύφθηκε για πρώτη φορά το 1908, ορισμένοι μελετητές πίστευαν ότι πρόκειται για πλαστογραφία, αλλά οι περισσότεροι ειδικοί δέχονται πλέον ότι πρόκειται για πραγματικό τεχνούργημα.

Ο δίσκος φέρει 241 απεικονίσεις που δείχνουν 45 διαφορετικά σύμβολα. Ορισμένα φαίνεται να απεικονίζουν ανθρώπους ή αντικείμενα όπως ζώα, φυτά και εργαλεία, ενώ άλλα είναι μόνο σχήματα.

Τα σύμβολα ομαδοποιούνται σε «λέξεις» με κάθετες γραμμές, αλλά οι ειδικοί δεν έχουν καταφέρει να καταλάβουν τι μπορεί να σημαίνουν.

Οι πρώτες ερμηνείες πρότειναν ότι τα σύμβολα μπορεί να έχουν κάποια σχέση με μια θυσία ζώων που πραγματοποιούσε ένας ναός στο νησί.

Αργότερα οι ειδικοί διαφώνησαν, με μια μελέτη του 2004 να προτείνει ότι ο δίσκος θα μπορούσε να περιγράφει λεπτομερώς μια διαμάχη για τα εδάφη γραμμένη στην αρχαία γλώσσα Luwian.

Ωστόσο, καμία ερμηνεία των συμβόλων δεν είναι καθολικά αποδεκτή και τα σύμβολα δεν ταιριάζουν με καμία γνωστή γλώσσα στη Γη.

Αυτό καθιστά τους δίσκους της Φαιστού έναν από τους παλαιότερους άλυτους κώδικες που υπάρχουν.

Ο κώδικας Rohonc

Ο κώδικας Rohonc είναι ένα εικονογραφημένο βιβλίο 448 σελίδων που έχει προκαλέσει σύγχυση στους μελετητές και τους ιστορικούς από τότε που ανακαλύφθηκε.

Η ιστορία του Κώδικα Rohonc ξεκίνησε το 1838, όταν ένα μυστηριώδες χειρόγραφο βρέθηκε στη συλλογή του κόμη Gusztav Batthyany της Ουγγαρίας.

Κανείς δεν γνωρίζει ποιος έφτιαξε το βιβλίο και γιατί, αλλά φαίνεται ότι κατασκευάστηκε στη Βόρεια Ιταλία κάποια στιγμή γύρω στον 16ο αιώνα.

Κάθε σελίδα είναι γραμμένη σε μια άγνωστη γραφή, η οποία εμφανίζεται μαζί με 87 ακατέργαστες θρησκευτικές απεικονίσεις.

Αυτό που κάνει τη λύση του κώδικα Rohonc τόσο δύσκολη είναι ότι το αλφάβητο που χρησιμοποιείται είναι εξαιρετικά μεγάλο.

Το βιβλίο περιέχει 800 σύμβολα από τα οποία περίπου 100 εμφανίζονται με κάποια συχνότητα, πολύ περισσότερα από ό,τι σε οποιαδήποτε γνωστή γλώσσα.

Αυτό θα μπορούσε να υποδηλώνει ότι ο κώδικας περιέχει μια εντελώς τεχνητή γλώσσα δημιούργημα του ίδιου του συγγραφέα.

Οι ερμηνείες κυμαίνονται από ένα λογοκριμένο θρησκευτικό κείμενο έως ένα βιβλίο με μαγικά ξόρκια ή απλώς ένα περίτεχνο μεσαιωνικό αστείο.

Ωστόσο, κανείς δεν έχει καταφέρει ακόμη να χρησιμοποιήσει σύγχρονες κρυπτογραφικές τεχνικές για να μεταφράσει οποιοδήποτε μέρος του κειμένου.

Αυτό σημαίνει ότι οι ιστορικοί μπορούν μόνο να κάνουν εικασίες σχετικά με το γιατί μπορεί να δημιουργήθηκε αυτό το παράξενο χειρόγραφο και τι μπορεί να περιέχει η μυστική του γλώσσα.

Η επιγραφή Shugbourgh

Στους χώρους του Shugborough Hall στο Staffordshire, ένα μνημείο του 18ου αιώνα περιέχει έναν από τους πιο αινιγματικούς κώδικες της Αγγλίας.

Η κατασκευή, γνωστή ως Μνημείο Σέπαρντ, περιέχει ένα κρυπτογράφημα 10 γραμμάτων που έχει προβληματίσει τους ιστορικούς και τους κρυπτογράφους εδώ και εκατοντάδες χρόνια.

Ο μυστηριώδης κώδικας αποτελείται από τα γράμματα «O U O S V A V V», πλαισιωμένα από τα γράμματα «D» και «M» σε ένα ελαφρώς χαμηλότερο επίπεδο.

Πάνω από αυτό υπάρχει ένα ανάγλυφο ενός πίνακα του Nicolas Poussin με τίτλο «Οι βοσκοί της Αρκαδίας», ο οποίος απεικονίζει μια γυναίκα και τρεις βοσκούς, με τους δύο βοσκούς να δείχνουν προς έναν τάφο.

Πάνω από τον τάφο αναγράφεται η λατινική φράση «et in Arcadia ego», που σημαίνει «είμαι ακόμη και στην Αρκαδία».

Ωστόσο, κανείς δεν γνωρίζει τι σημαίνουν τα γράμματα ή αν το μνημείο έχει μια μεγαλύτερη συμβολική σημασία.

Ορισμένοι θεωρητικοί έχουν προσπαθήσει να αντιστοιχίσουν τα γράμματα του μνημείου με τα πρώτα γράμματα μιας ακροστιχίδας.

Για παράδειγμα, ορισμένοι έχουν προτείνει ότι το μήνυμα θα μπορούσε να είναι μια κωδικοποιημένη αφιέρωση στην νεκρή σύζυγο του George Anson.

Έχει προταθεί ότι τα γράμματα θα μπορούσαν να σημαίνουν: «Optimae Uxoris Optimae Sororis Viduus Amantissimus Vovit Virtutibus».

Το οποίο μεταφράζεται σε: «Η καλύτερη των συζύγων, η καλύτερη των αδελφών, ένας αφοσιωμένος χήρος αφιερώνει [αυτό] στις αρετές σου».

Ωστόσο, αυτή η θεωρία δεν εξηγεί τα γράμματα «D» και «M» και θα μπορούσε να βρεθεί οποιοσδήποτε αριθμός φράσεων που να ταιριάζουν με τα γράμματα.

Χωρίς περαιτέρω στοιχεία, είναι πιθανό το μυστήριο της επιγραφής Shugbourgh να μη λυθεί ποτέ.

Τα έγγραφα Beale

Τα λεγόμενα «Beale Papers» εμφανίστηκαν για πρώτη φορά σε ένα ομώνυμο φυλλάδιο του 1885 που δημοσίευσε ο διακεκριμένος πολίτης του Lynchburg, James Ward.

Τα Beale Papers πιστεύεται ότι είναι το τελευταίο γνωστό στοιχείο για έναν θησαυρό που πιστεύεται ότι αξίζει περισσότερα από 60 εκατομμύρια δολάρια.

Όπως αναφέρει η ιστορία του Ward, γύρω στο 1819 ένα πλήρωμα κυνηγών θησαυρού με επικεφαλής τον Thomas Jefferson Beale ανακάλυψε μια απίστευτη ποσότητα 1.360 κιλών χρυσού και 2.300 κιλών ασημιού.

Αντί να κρύψουν τον χρυσό εκεί που τον βρήκαν, το πλήρωμα τον μετέφερε με άμαξες πάνω από τα βουνά Blue Ridge στη Βιρτζίνια, όπου τον έθαψαν το 1820.

Προτού αναχωρήσει δυτικά για μια δεύτερη εκστρατεία, ο Beale υποτίθεται ότι άφησε ένα σιδερένιο χρηματοκιβώτιο σε έναν ιδιοκτήτη ταβέρνας του Lynchburg, δίνοντάς του οδηγίες να ανοίξει το κιβώτιο αν δεν είχε επιστρέψει σε μια δεκαετία.

Μετά από 23 χρόνια αναμονής, ο ιδιοκτήτης της ταβέρνας άνοιξε τελικά το κουτί και αποκάλυψε δύο γράμματα μαζί με τρεις σελίδες ακατανόητου κώδικα.

Αυτές οι σελίδες, που τελικά έγιναν τα Beale Papers, περιείχαν σειρές αριθμών που οι σύγχρονοι αποκωδικοποιητές αναγνώριζαν ως κρυπτογράφηση.

Η κρυπτογράφηση είναι ένας τύπος κώδικα που αντικαθιστά τα γράμματα σε ένα μήνυμα σύμφωνα με ένα σύνολο κανόνων που συνήθως καθορίζονται από μια συγκεκριμένη λέξη ή φράση.

Όταν οι κώδικες δημοσιεύθηκαν, ο Ward έδειξε πώς ένα αντίγραφο της Διακήρυξης της Ανεξαρτησίας μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ως κλειδί για να λυθεί ένα από τα γράμματα.

Ωστόσο, το κλειδί για τα δύο τελευταία γράμματα που προδίδουν την τοποθεσία του θησαυρού δεν έχει βρεθεί, αφήνοντας το περιεχόμενό τους ένα μυστήριο.

Ο κώδικας Tamam Shud

Την 1η Δεκεμβρίου του 1948, οι αυστραλιανές αρχές βρήκαν το πτώμα ενός καλοντυμένου άνδρα πεσμένο πάνω στον τοίχο της θάλασσας στην παραλία Somerton κοντά στην Αδελαΐδα.

Ο «Άνθρωπος του Σόμερτον» δεν είχε κανένα έγγραφο αναγνώρισης και οι ετικέτες είχαν κοπεί από τα ρούχα του.

Τα μόνα στοιχεία που μπόρεσαν να βρουν οι ντετέκτιβ ήταν ένα κομμάτι χαρτί στην τσέπη του που έφερε τις περσικές λέξεις «Tamam Shud», που σημαίνει «Τελείωσε».

Αναγνωρίστηκε ότι πρόκειται για την τελευταία γραμμή μιας σπάνιας συλλογής περσικής ποίησης που ονομάζεται The Rubaiyat of Omar Khayyam.

Η αστυνομία ρώτησε το κοινό αν κάποιος είχε ένα αντίγραφο του βιβλίου με την τελευταία σελίδα σκισμένη και, παραδόξως, ένας άνδρας εμφανίστηκε λέγοντας ότι είχε βρει ένα αντίγραφο πεταμένο στο πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου του κοντά στο σημείο όπου είχε βρεθεί ο άνδρας του Somerton.

Από το βιβλίο δεν έλειπε μόνο η τελευταία σελίδα, αλλά ήταν επίσης καλυμμένο με ασυναρτησίες που πιστεύεται ότι ήταν κάποιο είδος κώδικα.

Όμως, παρά τις προσπάθειες αναλυτών και αποκωδικοποιητών, κανείς δεν μπόρεσε να αποκρυπτογραφήσει τι μπορεί να σήμαινε αυτό το μήνυμα.

Οι παράξενες λεπτομέρειες της υπόθεσης τροφοδότησαν τις εικασίες ότι ο άνθρωπος του Somerton μπορεί να ήταν κατάσκοπος ή θύμα του οργανωμένου εγκλήματος.

Ωστόσο, παρά τις αμέτρητες θεωρίες που προέκυψαν με την πάροδο των ετών, κανείς δεν έχει καταφέρει να αποκρυπτογραφήσει αυτό το ζωτικής σημασίας στοιχείο που θα μπορούσε να βοηθήσει στην επίλυση αυτής της ανεξιχνίαστης υπόθεσης 70 ετών.

Kryptos

Όταν ήρθε η ώρα για τη CIA να χτίσει το νέο κτίριο της έδρας της στην Ουάσινγκτον κατά τη δεκαετία του 1990, η υπηρεσία βρέθηκε να έχει λίγα επιπλέον μετρητά στον προϋπολογισμό της.

Τα χρήματα αυτά διατέθηκαν για τη δημιουργία ενός γλυπτού γνωστού ως «Kryptos» - ενός μεγάλου πυλώνα από απολιθωμένο ξύλο στον οποίο τοποθετήθηκε μια χάλκινη οθόνη σχήματος S.

Σε αυτή την οθόνη, ο γλύπτης James Sanbor χάραξε 1.735 γράμματα που δημιουργούσαν τέσσερις ύπουλους κώδικες.

Όταν το γλυπτό εξετάστηκε από το κέντρο της CIA, το δεξί μέρος του γλυπτού αποκάλυπτε τέσσερα κωδικοποιημένα μηνύματα, ενώ το αριστερό δείχνει ένα «διάγραμμα» που χρησιμοποιήθηκε για την κρυπτογράφηση των μηνυμάτων.

Σύμφωνα με τη CIA, τα τρία πρώτα μηνύματα του Kryptos χρησιμοποιούν έναν τύπο κώδικα που ονομάζεται Vigeneries Tableaux και αναπτύχθηκε από τον Γάλλο κρυπτογράφο Blaise de Vigenere τον 16ο αιώνα.

Αυτός ο αρκετά απλός κώδικας μετατοπίζει κάθε γράμμα του αλφαβήτου κατά ένα ορισμένο ποσό που καθορίζεται από το περιεχόμενο του πίνακα.

Τα δύο πρώτα μηνύματα που χρησιμοποιούν αυτόν τον κώδικα θεωρούνται σχετικά απλά και μπορούν να επιλυθούν από αρχάριους κρυπτογράφους.

Αλλά τα δύο τελευταία είναι σημαντικά πιο δύσκολα.

Μέχρι στιγμής, τρία από τα αποσπάσματα έχουν μεταφραστεί αποκαλύπτοντας ένα ποίημα δημιούργημα του ίδιου του Sanbor, ένα στοιχείο που παραπέμπει σε κάτι θαμμένο και ένα απόσπασμα από το ημερολόγιο του αρχαιολόγου Howard Carter που περιγράφει το άνοιγμα μιας πόρτας στον τάφο του βασιλιά Tut.

Ωστόσο, η CIA λέει ότι το τέταρτο τμήμα έχει δημιουργηθεί με μια σημαντικά δυσκολότερη κρυπτογραφική μέθοδο.

Μέχρι στιγμής, ακόμη και οι καλύτεροι αποκωδικοποιητές της υπηρεσίας δεν έχουν καταφέρει να αποκρυπτογραφήσουν το τελικό μήνυμα των 97 χαρακτήρων.

Ωστόσο, το 2020, ο Sanborn προσέφερε στους επίδοξους μεταφραστές ένα τελευταίο στοιχείο - τη λέξη: ΒΟΡΕΙΟΑΝΑΤΟΛΙΚΑ.