1984 χρόνια από ιδρύσεως «Επισκοπής Βυζαντίου» της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας Κωνσταντινουπόλεως

Πανσεβάσμιε Πατέρα και Δεσπότη μας,

Έφτασε και φέτος η γιορτή του ιδρυτή του Θρόνου των θρόνων, της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας της Κωνσταντινούπολης, της κορωνίδας της Ορθοδοξίας, της πίστης και της καρδιάς μας. Φέτος ο σοφός λαός επαληθεύτηκε και του Αγίου Ανδρέα, του οποίου η γιορτή συμπίπτει με την τελευταία μέρα του φθινοπώρου, το κρύο «αντρείεψε». Ο βοριάς και ο χειμώνας δήλωσε παρών με τα πρώτα χιόνια στα βουνά· κρύωσαν ακόμη και τα άχυρα. Τέτοια εποχή, όπως και οι γεωργοί, τον Νοέμβρη τον Σποριάτη, επέλεξε ο Πρωτόκλητος Άγιος να ρίξει τον σπόρο του και να ιδρύσει την Εκκλησία η οποία έμελλε να είναι η σπορομάνα, αυτή η οποία θα «αντρείευε» με την πίστη και τον αγώνα της την Ορθοδοξία. Η πολύσπορος ηλιοτρόπιος Εκκλησία, με «τῶν Ἐθνῶν τα πολύσπορα γένη» και τα υψηλά γεννήματα. Η Εκκλησία με καρπούς, όπως το στάρι, η οποία άντεξε και θα αντέχει στον χρόνο έχοντας ένα «Αντρειά» γεωπόνο ρωμαλέο Ρωμιό Πατριάρχη Βαρθολομαίο. Η Εκκλησία οι σπόροι της οποίας έδωσαν «αντρειωμένα» σπαρτά και πνευματικά «μπερεκέτια». Η Εκκλησία η οποία «ὑπεραυξάνει ἡ πίστις ὑμῶν καὶ πλεονάζει ἡ ἀγάπη ἑνὸς ἑκάστου πάντων ὑμῶν εἰς ἀλλήλους, ὥστε ἡμᾶς αὐτοὺς ἐν ὑμῖν καυχᾶσθαι ἐν ταῖς ἐκκλησίαις τοῦ Θεοῦ ὑπὲρ τῆς ὑπομονῆς ὑμῶν καὶ πίστεως ἐν πᾶσι τοῖς διωγμοῖς ὑμῶν καὶ ταῖς θλίψεσιν αἷς ἀνέχεσθε»(προς Θεσσαλονικείς). Η Εκκλησία του «Ε Ντρε», έτσι έλεγαν τον Άγιο στα Φάρασα  της Καππαδοκίας, που έβρασε «εν πυρί φλογός» στο αίμα Της το στάρι του ιδρυτού Της, για να το φουσκώσει και να το βοηθήσει να ξεφυτρώσουν γρήγορα τα σπαρτά Της ανά τον κόσμο· όπως έκαναν και οι πρόγονοί μας με τα Πυανέψια (πύαμος=κουκί+έψω=βράζω).

Η Εκκλησία του «Ἁι  Ντρεικά», όπως τον ονομάζουν οι αδελφοί Κύπριοι, ο οποίος σαν ιατρός τυφλών, κωφών, παραλύτων και επιληπτικών προορίζονταν να γιατρέψει τις ψυχές των πιστών Της. Σε αυτή την Εκκλησία, το Πάνσεπτο Πατριαρχείο της κορωνίδας των πόλεων Κωνσταντινούπολης, είχαν το έθιμο να πρόσφεραν στους πιστούς, μετά τη λειτουργία, λαλαγγίτες, λουκουμάδες με μέλι (τα βυζαντινά λαλάγγια) μια και το έθιμο ήθελε την ημέρα της γιορτής του Αγίου Ανδρέα να φτιάχνουν παντού τηγανίτες με μέλι. Πίστευαν μάλιστα ότι ο Άγιος Ανδρέας τρυπούσε το τηγάνι όποιας νοικοκυράς ξεχνούσε το έθιμο. Γι’ αυτό τον έλεγαν Τρυποτηγανά ή Τρυποτηγανίτη. (Αφέντρα Γ. Μουτζάλη).

Πρωτόθρονε Πανάξιε υπηρέτη Της από τον Απόστολο Ανδρέα ιδρυθείσης Εκκλησίας την Θρονική εορτή Της οποίας ομόψυχα πανηγυρίζουμε,

Η ημερολογιακή θέση της γιορτής του Αγίου Ανδρέα, στο τέλος του φθινοπώρου, σηματοδοτεί την έναρξη του χειμώνα και την απαρχή της πορείας προς τα Χριστούγεννα το άρωμα των οποίων άρχισε να διασκορπίζεται στις ψυχές μας. Πολλές οι βαρυχειμωνιές που πέρασε ο Θρόνος τον οποίο εγκατέστησε ο των Αποστόλων Πρωτόκλητος, και  του Κορυφαίου αυτάδελφος, ο της Αχαΐας, διδάσκαλος, καρποφόρος, θεραπευτής, θαυματουργός και μάρτυρας.

Ευχόμαστε η Μεγάλη του Χριστού Εκκλησία «Ἡ Ἔχουσα θρόνον οὐρανόν, καὶ ὑποπόδιον τὴν γῆν, ὁ τοῦ Θεοῦ Πατρὸς Λόγος, καὶ Υἱὸς συναΐδιος» όπως και ο ιδρυτής της, εν παντί καιρώ και κλίμα «εντεύθεν διανύει, παθών τας αναβάσεις της αναστάσεως εἰρήνην τῇ οἰκουμένῃ δωρήσασθαι, καὶ ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν τὸ μέγα ἔλεος». «Προσερχώμεθα οὖν μετὰ παρρησίας τῷ θρόνῳ τῆς χάριτος, ἵνα λάβωμεν ἔλεον καὶ χάριν εὕρωμεν εἰς εὔκαιρον βοήθειαν».( ᾨδὴ  Μνήμη τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου Τιμοθέου) και Εσείς Πανάγιε του Οικουμενικού αεί δοκιμαζόμενου πρώτου Θρόνου Προκαθήμενε, Ο επί του σταυρού Της καθημερινώς επίσης Σταυρούμενος, «ὁ ὀμόσας ἐν τῷ οὐρανῷ ὀμνύει ἐν τῷ θρόνῳ τοῦ Θεοῦ καὶ ἐν τῷ καθημένῳ ἐπάνω αὐτοῦ» (Ἑβρ. δ΄, 14 – ε΄,6).

Ο του Θρόνου της δόξης επιφορτισμένος Βαρθολομαίε Οικουμενικέ μας Πατριάρχη, να συνεχίσετε Αντρειωμένος και από την ιδρυτή Του Ευλογημένος, να μας ευσπλαχνίζεστε και να σπέρνετε στη ψυχή μας την χάρη Του «ἵνα λάβωμεν ἔλεον καὶ χάριν εὕρωμεν εἰς εὔκαιρον βοήθειαν».

Μετά ειλικρινούς σεβασμού και εκτίμησης

ο με την δική σας ευλογία δικός Σας

Κωνσταντίνος Β. Τερψίδης

Θεσσαλονικεύς εκ Φερτεκίου Καππαδοκίας