Αράχνη “μαύρη χήρα” τσίμπησε 4χρονο στην Πορταριά Πηλίου - Εσπευσμένα στην Αθήνα το αγοράκι

Στιγμές αγωνίας στην Πορταριά στο Πήλιο όπου ένα 4χρονο αγόρι τσιμπήθηκε από αράχνη. Οι γιατροί διαπίστωσαν πως επρόκειτο για «μαύρη χήρα» που έχει δηλητήριο. Το παιδάκι χρειάστηκε να μεταφερθεί εσπευσμένα από το Νοσοκομείο του Βόλου στο Νοσοκομείο Παίδων της Αθήνας με ασθενοφόρο του ΕΚΑΒ.

Σύμφωνα με την ιστοσελίδα thenewspaper.gr, οι γιατροί κατέβαλαν δραματικές προσπάθειες για να σωθεί το 4χρονο αγοράκι το οποίο δέχτηκε τσίμπημα από αράχνη που ανήκει στο είδος της «μαύρης χήρας». Σημειώνεται ότι το τσίμπημα από “μαύρη χήρα” μπορεί να αποβεί μοιραίο.

Ο 4χρονος έπαιζε στο γκαζόν όταν τον τσίμπησε η “μαύρη χήρα”

Το παιδάκι έπαιζε αμέριμνο τη δεύτερη μέρα του Πάσχα, στο γκαζόν καφετέριας στην Πορταριά Πηλίου, όταν αισθάνθηκε το τσίμπημα. Οι γονείς του έτρεξαν αμέσως κοντά του και διαπίστωσαν ότι το χέρι του παιδιού είχε γίνει ερυθρό, σκληρό, ενώ πονούσε πολύ. Αμέσως επικοινώνησαν με το Κέντρο Δηλητηριάσεων, από το οποίο ενημερώθηκαν για το τσίμπημα της “μαύρης χήρας”, ενώ δόθηκαν οδηγίες για διακομιδή του 4χρονου στο πλησιέστερο νοσοκομείο, κι έτσι οι γονείς μετέφεραν το παιδί στο Νοσοκομείο του Βόλου όπου οι γιατροί έκριναν σκόπιμο να διακομιστεί στο Παίδων στην Αθήνα.

Το 4χρονο αγοράκι έμεινε για ένα 24ωρο στο νοσοκομείο της Αττικής και έλαβε εξιτήριο, ενώ σύμφωνα με τις ίδιες πληροφορίες, τώρα είναι καλά στην υγεία του.

Τι είναι η “μαύρη χήρα”



Η «μαύρη χήρα» δεν είναι κάποιο εξωτικό είδος. Συναντάται σε διάφορα μέρη της Ελλάδας και της Μεσογείου γενικότερα, με τις επιθέσεις της, ωστόσο, να μην είναι συχνές. Το τσίμπημά της θα μπορούσε να επιφέρει μέχρι και τον θάνατο σε πιο ασθενείς οργανισμούς, όπως ηλικιωμένους, ευπαθείς ομάδες, μικρά παιδιά και αλλεργικά άτομα.

Το δηλητήριο της «μαύρης χήρας» επηρεάζει μια σειρά από όργανα και λειτουργίες του ανθρώπινου οργανισμού και αυτός είναι ο λόγος που η χορήγηση αντιδότου πρέπει να γίνεται πολύ γρήγορα.

Σε περίπτωση που είμαστε μόνοι μας, περιορίζουμε το σημείο του σώματος που μας έχει τσιμπήσει. Αν, για παράδειγμα, είναι το πόδι ή το χέρι, σφίγγουμε το σημείο ώστε να μην κυκλοφορήσει στο σώμα το δηλητήριο και εν συνεχεία πλένουμε σχολαστικά την πληγή. Εναλλακτικά – αλλά αυτό απαιτεί μια σχετική οργάνωση – υπάρχουν ειδικές βεντούζες που εφαρμόζουν γύρω από το σημείο του τσιμπήματος και ρουφούν το δηλητήριο σε τέτοιο βαθμό που περιορίζουν δραστικά την επίδρασή του. Η παροχή ιατρικής φροντίδας από εξειδικευμένο προσωπικό, όμως, αποτελεί σίγουρα την ασφαλέστερη λύση.