του Ηλία Τσέχου
Ένας ο κεντρικός δρόμος στο Γιαννακοχώρι. Χρόνια τα προβλήματα καθαρισμού του, καθαρισμού της αυλής του κλειστού(!!!) δημοτικού σχολείου, του έμπα στο κοινοτικό γραφείο, στο ιατρείο, στη βιβλιοθήκη (β΄όροφος) και η άνοδος εκεί ανάμεσα από πλατάνια, αγριοσυκιές, πρασινοάμπελους, γάντια λιωμένα, μάσκες Κορωνοϊού, σκουπιδαριό στο μαύρο κλάμα, στις βρύσες του νηπιαγωγείου ούτε να σκύψεις να πιεις ύδωρ...
Άστα! Κι ενώ περιμένουμε την Κυριακή 60 εκδρομείς για τις Βάθρες Μεταμόρφωσης, η αναχώρηση από πλατεία Γιαννακοχωρίου, ο κεντρικός δρόμος καταλερωμένος από μικρούς, μεγάλους και που εγώ τουλάχιστον για δύο χρόνια καθάριζα εθελοντικά τους τόπους ιατρείο, κοινοτικό κατάστημα, βιβλιοθήκης, σε ακτίνα 200 μέτρων...
Και γράφω τούτο το κείμενο, αφού ζήτησαν εφτά λιλιπούτειοι να ανοίξει η δανειστική βιβλιοθήκη, όπερ και εγένετο, μετά από πέντε μήνες κι αντίκρισαν οι οφθαλμοί, το θλιβερό της εκπαίδευσης στον πολιτισμό, στο σεβασμό, στην κοινωνικότητα, στη λάτρα ψυχής και σώματος κανονικότητας.
Πάλι εγώ φταίω! Τα σέβη μου δώθε, κείθε, παραπέρα, χαίρεται διδάσκαλοι, ιατροί, γονείς, τοπικοί παράγοντες και παραπάνω, χαίρεστε παίδες Ελλήνων, λερωμένα τρανεύετε.-
Ένας ο κεντρικός δρόμος στο Γιαννακοχώρι. Χρόνια τα προβλήματα καθαρισμού του, καθαρισμού της αυλής του κλειστού(!!!) δημοτικού σχολείου, του έμπα στο κοινοτικό γραφείο, στο ιατρείο, στη βιβλιοθήκη (β΄όροφος) και η άνοδος εκεί ανάμεσα από πλατάνια, αγριοσυκιές, πρασινοάμπελους, γάντια λιωμένα, μάσκες Κορωνοϊού, σκουπιδαριό στο μαύρο κλάμα, στις βρύσες του νηπιαγωγείου ούτε να σκύψεις να πιεις ύδωρ...
Άστα! Κι ενώ περιμένουμε την Κυριακή 60 εκδρομείς για τις Βάθρες Μεταμόρφωσης, η αναχώρηση από πλατεία Γιαννακοχωρίου, ο κεντρικός δρόμος καταλερωμένος από μικρούς, μεγάλους και που εγώ τουλάχιστον για δύο χρόνια καθάριζα εθελοντικά τους τόπους ιατρείο, κοινοτικό κατάστημα, βιβλιοθήκης, σε ακτίνα 200 μέτρων...
Και γράφω τούτο το κείμενο, αφού ζήτησαν εφτά λιλιπούτειοι να ανοίξει η δανειστική βιβλιοθήκη, όπερ και εγένετο, μετά από πέντε μήνες κι αντίκρισαν οι οφθαλμοί, το θλιβερό της εκπαίδευσης στον πολιτισμό, στο σεβασμό, στην κοινωνικότητα, στη λάτρα ψυχής και σώματος κανονικότητας.
Πάλι εγώ φταίω! Τα σέβη μου δώθε, κείθε, παραπέρα, χαίρεται διδάσκαλοι, ιατροί, γονείς, τοπικοί παράγοντες και παραπάνω, χαίρεστε παίδες Ελλήνων, λερωμένα τρανεύετε.-
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΑΝΑΡΤΩΝΤΑΙ ME ΜΙΚΡΗ ΚΑΘΥΣΤΕΡΗΣΗ ΚΑΙ ΚΑΤΟΠΙΝ ΕΛΕΓΧΟΥ