Κατά τα άλλα... τον σκεφτόταν!

Πέντε η ώρα  ξημερώματα, ο σύζυγος σηκώνεται στις μύτες των ποδιών του για να μη ξυπνήσει τη γυναίκα του.

Μαζεύει τις μπότες, τις πετονιές του, τα δολώματα και τα καλάμια του, τα φορτώνει στο αμάξι και φεύγει για την θάλασσα.

Μόλις ανοίγεται λίγο με τη βάρκα του, πιάνει μια φοβερή βροχή. Πολύ νευριασμένος, αποφασίζει να γυρίσει πίσω. Μούσκεμα από τη βροχή, βγάζει σιγά σιγά τα ρούχα του, πάει στο υπνοδωμάτιο και μπαίνει μαλακά στο κρεβάτι.

Αγκαλιάζει απαλά τη γυναίκα του από πίσω και της ψιθυρίζει στ’ αυτί:
– Γίνεται χαλασμός Κυρίου έξω. Βρέχει με το τουλούμι.

Κι αυτή του απαντάει μισοκοιμισμένη:
– Ναι, ε;… Όσο σκέφτομαι κι αυτόν το μαλ@κ@ που πήγε πάλι για ψάρεμα…