Όταν "έφυγε" ο θρύλος της Formula 1

Είναι μερικές στιγμές που σημαδεύουν τη ζωή ενός ανθρώπου. Κάποια γεγονότα που όλοι θυμούνται πού ακριβώς βρίσκονταν και τι έκαναν όταν συνέβαιναν. Μια τέτοια στιγμή ήταν αυτή της είδησης του θανάτου του Άιρτον Σένα. Θαρρείς και σαν ένα τραγικό παιχνίδι της μοίρας, ο κατά πολλούς κορυφαίος πιλότος όλων των εποχών στη Formula 1 «έσβησε» εκεί που μεγαλουργούσε, στην πίστα…

Ήταν πρώτη Μαΐου του 1994, όταν συνέβη το μοιραίο. Ο τότε 34χρονος Βραζιλιάνος πιλότος «μπήκε» στη στροφή Ταμπουρέλο στο ιταλικό Grand Prix με 217 χλμ. την ώρα, η Williams δεν υπάκουσε ποτέ στην εντολή του για στροφή και το κακό έγινε. «Η αίσθηση του φόβου πάντα υπάρχει. Η πρόκληση είναι να ανακαλύψεις νέους κινδύνους», είχε δηλώσει σε ανύποπτο χρόνο και τα σχόλια περιττεύουν…

Οι οιωνοί ήταν άσχημοι από την αρχή του weekend. Ο τραυματισμός του Ρούμπενς Μπαρικέλο στις ελεύθερες δοκιμές της Παρασκευής στην πίστα της Ίμολα και ο θάνατος του Ρόλαντ Ρατσενμπέργκερ κατά τη διάρκεια των κατατακτήριων δοκιμών είχαν αναστατώσει τον Σένα, ο οποίος προσπαθούσε να αποτρέψει τη διεξαγωγή του Grand Prix. Οι δικοί του άνθρωποι λένε ακόμη και σήμερα πως ο συνήθως ατρόμητος Σένα έμοιαζε να έχει ένα κακό προαίσθημα. Και δυστυχώς βγήκε αληθινός…

Λίγες μέρες μετά αποκαλύφθηκε πως στο διαλυμένο μονοθέσιο του Σένα βρέθηκε μια σημαία της Αυστρίας. Ο αδικοχαμένος θρύλος είχε σκοπό να τη σηκώσει ψηλά εφόσον νικούσε, για να τιμήσει τη μνήμη του Ρατσενμπέργκερ.

Γιατί τέτοιος άνθρωπος ήταν…

Η κυβέρνηση της Βραζιλίας κήρυξε τριήμερο πένθος στη χώρα, όπου ο Άιρτον Σένα λατρευόταν και λατρεύεται ακόμη σαν Θεός. Και κάθε χρόνο τέτοια μέρα, αν και η πρωτομαγιά θεωρείται η γιορτή της φύσης, ένα σφίξιμο νιώθουν όλοι όσοι τον παρακολούθησαν έστω και μια φορά να τρέχει…

Δέκα, μόνο δέκα, χρόνια μετρούσε ο Άιρτον Σένα στη Formula 1. Πρόλαβε όμως να αφήσει για πάντα το στίγμα του σε αυτή. Η ταχύτητα, το όριο και το ρίσκο ήταν συνδεδεμένα με τον Βραζιλιάνο πιλότο. «Οι αγώνες, ο ανταγωνισμός είναι μέσα στο αίμα μου, είναι μέρος του εαυτού μου. Θα μπορούσα να το έκανα αυτό για όλη μου τη ζωή», είχε πει. Πού να ήξερε, όμως, ότι αυτή θα ήταν τόσο σύντομη…

Άρχισε την καριέρα του από την Toleman, ενώ οι Lotus και Williams ακολούθησαν. «Όταν φτάνεις το όριο σου, κάτι συμβαίνει και πας λίγο παραπάνω. Με τη δύναμη του μυαλού σου, την αποφασιστικότητα σου, το ένστικτο και την εμπειρία μπορείς να φτάσεις ψηλά...», ήταν το μότο του. Στη δεκαετή καριέρα του συμμετείχε σε 162 Grand Prix, είδε την καρό σημαία 41 φορές, ενώ σε 80 αγώνες εκπροσώπησε την ομάδα του στο βάθρο και πανηγύρισε τρεις παγκόσμιους τίτλους με την ομάδα της McLaren.

«Δεν είμαι κατασκευασμένος για τη δεύτερη ή την τρίτη θέση. Είμαι κατασκευασμένος για να νικάω. Όταν είσαι δεύτερος, είσαι πρώτος από αυτούς που έχασαν», συνήθισε να λέει. Και μπορεί να μην είναι ο πιλότος με τους περισσότερους τίτλους ή τις περισσότερες νίκες, αλλά για τους θαυμαστές του θα είναι για πάντα το νούμερο «1». Ένας πραγματικός θρύλος. Και οι θρύλοι δεν πεθαίνουν…