ΙΟΥΛΙΟΣ

Ιούλος στα ελληνικά ονομάζεται το πρώτο χνούδι που φαίνεται στα μάγουλα των αγοριών. Παλαιότερα λεγόταν Quintilis (Πέμπτος). Οι Ρωμαίοι έδωσαν αυτό το όνομα στον μήνα για να τιμήσουν τον θεοποιημένο Ιούλιο Καίσαρα (που γεννήθηκε στις 7 Ιουλίου 44 π.Χ.).

Αττικός Εκατομβαιών (17 Ιουλίου - 15 Αυγούστου). εκατόν + βους : θυσία στο θεό Ηλιο εκατό βοδιών(!) Η λέξη παράγεται από την εκατόμβη, που σήμαινε «θυσία εκατό βοδιών». Επρόκειτο για τη μαγική πράξη πολλαπλασιασμού των βοδιών. «Θυσίαζαν ένα για ν' αποκτήσουν εκατό».

Γιορτές: Υακίνθου μ. (3 Ιουλίου). Κηρύκου και Ιουλίτης (15 Ιουλίου).

Αγροτική ονομασία: Αλωνάρης
Λαϊκά ονόματα: λέγεται και Αλωνιστής, Αλωνάρης (γιατί αλώνιζαν τα σιτάρια), Άι - Λιάτης (γιατί στις 20 γιορτάζουμε τον Προφήτη Ηλία).

Ποντιακή ονομασία: Χορτοθερτς (Ιούλης)

Γιορτές: Κηρύκου και Ιουλίτης (15 Ιουλίου).

Της Αγίας Μαρίνας (17 Ιουλίου). Στο Δεμάτι της Ηπείρου, μετά τη Θεία Λειτουργία, θυσιάζουν βόδι. Ο ιερέας «διαβάζει» το ζώο και η σφαγή γίνεται σε βόθρο τον οποίο ανοίγουν στην αυλή της εκκλησίας.

Του Προφήτη Ηλία (20 Ιουλίου). Νεφεληγερέτης και Κεραύνιος ο άγιος Ηλίας, που ταυτίστηκε με τον θεό Ηλιο «και τον Δία». Στα ξωκλήσια του στις «ιερές» κορυφές των βουνών γίνονταν αλεκτριοθυσίες (Αλμαλί Ανατ. Θράκης), επειδή ο πετεινός εθεωρείτο «άγγελος της ημέρας και συνεπώς σύμβολον του θεού Ηλίου». Απολλωνίου μ. (23 Ιουλίου) και Ολυμπιάδος (25 Ιουλίου).

Της Αγίας Παρασκευής (26 Ιουλίου). Στα χωριά της Κυζίκου της Μ. Ασίας γίνονταν τελετές μαιναδισμού μετ' αλαλαγμού και ενθέου χορίας: Εκσταση και Ενθουσιασμός... μια επιβίωση του Χορού των Βακχών (!) που βλέπουμε στο θέατρο. (Ο ενθουσιασμός των διονυσιακών τελετών παράγεται από την έν-θους «των εν+θεός». Σήμαινε κατέχομαι εν-τός μου από «θεϊκό πνεύμα» κι έτσι η ψυχή μου

Υποχρεωτικά εξ-ίσταται: βρίσκεται σε κατάσταση έκ-στασης όπως αυτή... της Πυθίας). Οι γυναίκες στο Βαθύ της Κυζίκου πάθαιναν την «τρέλα του Βαθιού»: πιάνονταν με τα δύο χέρια από το τέμπλο και κτυπούσαν το κεφάλι τους πάνω στις εικόνες. «Ενθουσιασμένες», σε «έκσταση», έβγαιναν από τον ναό χοροπηδώντας. Τριγύριζαν στο χωριό ως μαινάδες κι αλίμονο στο σερνικό που θα συναντούσαν.

Την επομένη του Αγίου Παντελεήμονα (27 Ιουλίου). Τα θύματα του μαιναδισμού, όλοι... κουτσοί, στραβοί, πήγαιναν στον Αγιο, που είναι ιαματικός. 

Καλό μήνα.