Η 3η απόπειρα του ΠΑΟΚ να βρεθεί μετά από πολλά χρόνια σε έναν τελικό κυπέλλου Ελλάδας, στέφθηκε με απόλυτη αποτυχία. Ο Δικέφαλος αποδείχθηκε ανεπαρκής στην διπλή κόντρα με τον Αστέρα Τρίπολης που ΔΙΚΑΙΩΣ όπως εξελίχθηκαν οι δυο ημιτελικοί προκρίθηκε στον τελικό.
Ο ΠΑΟΚ έμεινε για άλλη μια φορά (3η συνεχόμενη) στα κρύα του λουτρού να τον βασανίζουν τα… γιατί του αποκλεισμού. Αν, και πιστεύω ότι επί της ουσίας δεν υπάρχουν «γιατί». Τουλάχιστον κρυφά «γιατί». Με κατοχή μπάλας 35% στην Τρίπολη ο ΠΑΟΚ δεν δικαιούταν τίποτε περισσότερο από την ήττα που γνώρισε. Εμφανίστηκε με νοοτροπία –και το γράφω μετά λύπης μου αλλά αυτό πιστεύω- μικρής ομάδας που πίστευε ότι το 2-1 της Τούμπας ήταν αρκετό για να προκριθεί.
Δυστυχώς όμως στο ποδόσφαιρο κερδίζει και πανηγυρίζει η ομάδα που το θέλει πιο πολύ. Που το πιστεύει πιο πολύ. Που μάχεται περισσότερο. Κι αυτή η ομάδα ήταν ο Αστέρας. Σε κανένα σημείο του αγώνα ο ΠΑΟΚ δεν έδειξε ικανός να διεκδικήσει ρόλο πρωταγωνιστή στο παιχνίδι. Δεν δημιούργησε ΟΥΤΕ μια ευκαιρία σε ολόκληρο παιχνίδι.
Δεν θεωρώ ότι ήταν ευκαιρία ένα σουτ του Λώρενς στο δοκάρι. Ο Δικέφαλος πήρε αυτό ακριβώς που δικαιούνταν. Δηλαδή… τίποτε. Έπαιξε χωρίς κανένα απολύτως προσανατολισμό και πήρε αυτό που του άξιζε. Αν θυμηθούμε και το παιχνίδι της Τούμπας όπου ο ΠΑΟΚ κέρδισε γιατί απλά ήταν τυχερός μπορούμε εύκολα να καταλήξουμε σε συμπεράσματα.
Ο τακτική του Σάκη Τσιώλη στο σύνολο των 180΄ αποδείχθηκε σαφώς ανώτερη της τακτικής που επέλεξε ο Γιώργος Δώνης. Ο Αστέρας και στα δυο παιχνίδι ήξερε τι ακριβώς ήθελε στον αγωνιστικό χώρο σε αντίθεση με τον ΠΑΟΚ που περίμενε από κάποιες ατομικές ενέργειες να πιέσει και να απειλήσει την αντίπαλη εστία.
Σαφώς και δεν άμοιροι ευθυνών οι παίκτες του Δικεφάλου για τον τραγικό αποκλεισμό. Άνευροι οι περισσότεροι περίμεναν ότι η πρόκριση θα τους χαριστεί. Κανένας όμως στη ζωή δεν σου χαρίζει τίποτε αν δεν το διεκδικήσεις. Και οι παίκτες του ΠΑΟΚ δεν διεκδίκησαν την πρόκριση στην Τρίπολη. Πέριμεναν θα … πέσει από τον ουρανό.
Υπάρχουν βέβαια και εξαιρέσεις. Δεν τους βάζω όλους στην ίδια μοίρα. Τους κατάπιε όλους η μαύρη τρύπα του αποκλεισμού και της ηττοπαθούς εμφάνισης. Κρίμα για τον κόσμο που και φέτος –όπως και τα προηγούμενα χρόνια- πίστεψε στην παρουσία της ομάδας στον τελικό. Κρίμα και για τον Σαββίδη που πίστεψε ότι από την 1η χρονιά θα καταγράψει επιτυχία.
Θα χρειαστεί χρόνο ο Ιβαν για να μάθει ότι δεν είναι η κατάσταση όπως του την περιγράφουν. Θα επανέλθω στο θέμα αυτό τις επόμενες ημέρες.
Ο ΠΑΟΚ δεν δικαιούται να έχει απολύτως κανέναν παράπονο από την διαιτησία. Απολύτως κανένα. Υπήρξαν σφυρίγματα και υποδείξεις που ευνόησαν και τις δυο ομάδες και αντίστοιχα αδίκησαν και τις δυο ομάδες. Ξεκαθαρίζω λοιπόν ότι δεν υπάρχει διαιτητική ευθύνη για τον αποκλεισμό. Ο ΠΑΟΚ δικαιούται να έχει παράπονα από τον Μάνταλο για το παιχνίδι της Τούμπας αλλά κανένα παράπονο για τον επαναληπτικό. Έτσι για την ιστορία.
Υ. Γ. 1 Τώρα που το ξανασκέφτομαι ο Γκαρσία φταιει για τον αποκλεισμό. Κακώς τον έδιωξαν μόνο από τον ΠΑΟΚ. Έπρεπε να τον διώξουν και από την Ελλάδα για να προκριθεί η ομάδα στον τελικό.
Υ. Γ. 2 Για την παντελή έλλειψη αγωνιστικού πλάνου και πάθους επίσης φταίει ο Γκαρσία.
Υ.Γ.3 Θα μου πείτε τώρα τι θέλεις και μπερδεύεις τον Γκαρσία. Τον μπερδεύω γιατί ο αξιότιμος κύριος Δώνης και τα παπαγαλάκια του μας έλεγαν ότι ο ΠΑΟΚ έχει αργή ανάπτυξη με τον Γκαρσία. Ενώ από τότε που έφυγε από την ομάδα ο Πάμπλο την ανάπτυξη του Δικεφάλου την ζηλεύουν στο Μόναχο και στο Ντόρτμουντ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΑΝΑΡΤΩΝΤΑΙ ME ΜΙΚΡΗ ΚΑΘΥΣΤΕΡΗΣΗ ΚΑΙ ΚΑΤΟΠΙΝ ΕΛΕΓΧΟΥ