"ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΤΟΝ ΠΑΟΚ... ΜΕΡΕΣ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ"

Τελικά αυτή η ομάδα είναι να τη φοβάται το μάτι σου. Φόνισσα! Υαινα! Εκεί που την έχεις τελειωμένη, στυλώνει τα πόδια της και δαγκώνει στο καρύδι όποιο θήραμα είναι μπροστά της, το πιο μεγάλο.
Όπως η Τότεναμ, που την έκανε να μοιάζει με ασημαντότητα. Ο ΠΑΟΚ έντυσε όλη την Ελλάδα προχθές το βράδυ στα ασπρόμαυρα, της έβαλε και δικέφαλο στο μέρος της καρδιάς. Γιατί τέτοιας ομάδας μόνο θαυμαστής μπορείς να είσαι. Και οπαδός! 

Σε κάποιες στιγμές, απέναντι στην πιο φορμαρισμένη ομάδα της Αγγλίας, έδινε την εικόνα του τεράστιου, του ανίκητου, του ακατάβλητου. Κι ας ήταν με δέκα στο τερέν. Νόμιζες πως και με... τρεις να έμενε, πάλι αυτός θα ήταν ο νικητής. Αρκεί αυτοί οι τρεις να ήταν οι Σαλπιγγίδης, Κοντρέρας, Φωτάκης. Μάγοι! Και ο Μπόλονι! Τέτοιο κοουτσάρισμα, τέτοια νηφαλιότητα σκέψης και σωστό timing της κάθε κίνησης, μόνο από προπονητές που έχουν καθίσει χιλιάδες ώρες σε πάγκο μπορείς να δεις. Αλλά και ο Γκαρσία. Την μπαλιά που έβγαλε στον Γεωργιάδη μόνον όσοι έχουν μεταπτυχιακό στο ποδόσφαιρο μπορούν να τη βγάλουν. Κι αυτός ο κόσμος του... Η δύναμή του! Ενας κόσμος περήφανος. Γνήσιος, στην έκφραση και τη σκέψη. Ακόμη και λάθη να κάνει (όπως οι φωνές στην ενός λεπτού σιγή...), δεν είναι από δήθεν αντιδράσεις. Είναι ο εαυτός του! Ο ΠΑΟΚ μας έδειξε πως ένας καταχρεωμένος μπορεί να είναι περήφανος. Τον ευχαριστούμε (μέρες που είναι...)

Του Στράτου Σεφτελή στο Εθνοσπόρ