Ο ΑΔΑΜ ΡΕΓΚΟΥΖΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΚΑΠΝΙΣΜΑΤΟΣ

Με αφορμή την 31η Μαΐου, Παγκόσμια Ημέρα κατά του Καπνίσματος ο κ. Αδάμ Ρεγκούζας δήλωσε τα εξής:

Η ημέρα αυτή καθιερώθηκε από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας το 1988 για να μην ξεχνάμε τις βλαβερές συνέπειες του καπνίσματος.

Τα στατιστικά στοιχεία είναι θλιβερά. Στο κάπνισμα οφείλεται ο θάνατος 3,5 εκατομμυρίων ανθρώπων κάθε χρόνο σε όλο τον κόσμο (25% των θανάτων από καρδιοπάθεια, 83% των θανάτων από χρόνια βρογχίτιδα και εμφύσημα, 90% των περιφερειακών αγγειακών νόσων, 82% των θανάτων από καρκίνο του πνεύμονα).

Η Ελλάδα είναι μία από τις πρώτες χώρες στην Ευρώπη σε κατανάλωση τσιγάρων (47,4% άνδρες, έναντι 39,6% των γυναικών).

Μέσα σ’ αυτό το δυσοίωνο πλαίσιο οφείλουμε να λάβουμε μέτρα για την προστασία της δημόσιας υγείας. Ο νόμος που ψηφίστηκε από την Νέα Δημοκρατία το 2009, (για την προστασία των ανηλίκων από τη χρήση προϊόντων καπνού, την κατανάλωση αλκοολούχων ποτών και την προστασία των πολιτών από το παθητικό κάπνισμα), καθώς και αυτός που απαγορεύει το κάπνισμα σε κοινόχρηστους χώρους κινούνται σε αυτό το πνεύμα. Είναι λοιπόν υποχρέωση όλων μας, καπνιστών και ιδιαίτερα των μη καπνιστών, να βοηθήσουμε στην εφαρμογή του.

Ωστόσο, βασικό ρόλο στη μείωση του παραπάνω θλιβερού απολογισμού παίζει η πρόληψη και όχι η καταστολή. Αυτή επιτυγχάνεται κατά κύριο λόγο δια της ενημέρωσης. Στην Ελλάδα, δυστυχώς, δεν υπάρχει μια συστηματικά οργανωμένη υποδομή (ειδικά ενημερωτικά μαθήματα στα σχολεία, τα Πανεπιστήμια, ενημερωτικό υλικό, δημόσια fora, projects κλπ), παρά κυρίως σε ιδιωτικό επίπεδο (Μ.Κ.Ο.), και δυστυχώς και πάλι περιορισμένα. Ακόμη και αυτοί που επιθυμούν να διακόψουν το κάπνισμα δεν τους παρέχεται η απαιτούμενη και κατάλληλη βοήθεια από ειδικούς (γιατρούς, ψυχολόγους, ειδικά κρατικά κέντρα κ.λ.π.). Συμπερασματικά, θα μπορούσαμε να πούμε ότι η έμφαση πρέπει να δοθεί στην πρόληψη, την εκπαίδευση, την ενημέρωση και την καθοδήγηση των πολιτών. Κυρίαρχο σκοπό αποτελεί η δυναμική να κατανοήσουμε όλοι ότι μια θεραπεία διακοπής του καπνίσματος είναι πιο αποτελεσματική όταν λαμβάνει υπόψη όλες τις ουσιαστικές πλευρές της εξάρτησης, τόσο σωματικές που προκαλούνται από την νικοτίνη, όσο και ψυχικές συσχετιζόμενες κατά κύριο λόγο με τη συνήθεια, και κυρίως την ευχάριστη συνήθεια. Απαραίτητη η ενίσχυση αυτής της προσπάθειας και από τους ίδιους τους καπνιστές με στόχευση τη δημόσια υγεία και ιδιαίτερα την προστασία των ευαίσθητων ομάδων του πληθυσμού (παιδιά, έγκυοι, τρίτη ηλικία κ.λ.π.). Με άλλα λόγια, πρόκληση και στόχο μας οφείλουμε όλοι να αποτελέσει η δημιουργία και ανάπτυξη της παραπάνω υποδομής.