Το «κέντρο» μετατοπίζεται δεξιότερα…

του Θανάση Κ.  

    Επειδή πολλά θα ακούσετε τις μέρες αυτές -

    προπαγανδιστικά πυροτεχνήματα, Συριζαϊκες τερατολογίες,

    επικοινωνιακά τεχνάσματα της συμφοράς,

    και πάσης φύσεως «κραυγές» (εξαπάτησης)

    και «ψίθυρους» (λάσπης κατά αντιπάλων) -

    να ποιο είναι το σκηνικό πάνω στο οποίο θα παιχθεί

    το «δράμα» των επομένων ημερών και εβδομάδων

    (μέχρι να καθαρίσει ο ορίζοντας για το «Ελληνικό πρόβλημα»,

    αφού τελειώσουν οι γερμανικές εκλογές):


    Ο Τσίπρας έχει χάσει μέχρι στιγμής,

    15% του εκλογικού σώματος!

    (από το 35,5% που τον ψήφισε πριν δύο ακριβώς χρόνια).

    Κοντά στους μισούς ψηφοφόρους του, τους έχασε οριστικά, όπως φαίνεται…

    Κι είναι πολύ μεγάλη απώλεια για δύο χρόνια διακυβέρνησης     (μετρώντας από τις τελευταίες εκλογές του Σεπτεμβρίου, του 2015)

    Για να έχετε μια βάση σύγκρισης,

    ο Σαμαράς, σε δυόμιση χρόνια διακυβέρνησης,

    έχασε μόλις το 1,85% του εκλογικού σώματος.

 

    Χάνει λοιπόν, ο Τσίπρας, τουλάχιστον 15%,

    κι αυτό γενικά δεν θεωρείται «ανακτήσιμο»…

 

    Του φεύγει κι ένα 5% ακόμα, του εκλογικού σώματος,

    το οποίο όμως, ίσως δεν έχει χαθεί «οριστικά» για το ΣΥΡΙΖΑ.

    Έχει ελπίδες να ξανακερδίσει κάποιους απ’ αυτούς.

    Ή έτσι πιθανολογούν κάποιοι δημοσκόποι…


    Τέλος από τον «σκληρό πυρήνα» των ψηφοφόρων που του απομένει,

    το 15,5% ας πούμε, υπάρχει σοβαρή περίπτωση

    να πέσει ακόμα χαμηλότερα τους επόμενους μήνες:


    Όταν ο κόσμος πληρώνει ταυτόχρονα:

    αυξημένο ΕΝΦΙΑ (που θα το… καταργούσε ο Τσίπρας),

    αυξημένους φόρους εισοδήματος,

    αυξημένες ασφαλιστικές εισφορές,

    κι ενώ περικόπτονται κι άλλο συντάξεις,

    τα κοινωνικά επιδόματα και το ΕΚΑΣ…

 

    Και ταυτόχρονα έρχονται νέες σκληρές απαιτήσεις από το ΔΝΤ,

    ενώ «κακά μαντάτα» φέρνουν στο ΣΥΡΙΖΑ

    και οι εργασιακές μεταρρυθμίσεις του «προοδευτικού» Μακρόν,

    μπροστά στις οποίες οι «φιλελεύθεροι» της Ελλάδας

    μοιάζουν μάλλον ως… «μπολσεβίκοι»!

    Καλώς να τον δεχθεί το Γάλλο Πρόεδρο, ο Τσίπρας…

 

    Ό,τι κι αν κάνει, λοιπόν,

    η λαϊκή κατακραυγή εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ θα διογκωθεί

    και η δημοσκοπική κατάρρευσή του θα επιταχυνθεί…

    Άρα και το 15,5% που έμοιαζε να είναι η «σκληρή» εκλογική του βάση,

    δεν θεωρείται «δεδομένη» τώρα πια.

    Σε λίγο θα θεωρείται «ζητούμενη» κι αυτή…

 

    Τώρα, από το 15% που χάνει ο Τσίπρας οριστικά (από τις εκλογές του 2015),

    το 5-7% τουλάχιστον πηγαίνει κατευθείαν στη ΝΔ!

    Αυτοί έπαθαν, έμαθαν, μετάνιωσαν και ψηφίζουν πια σταθερά

    «να φύγει ο Τσίπρας»! Δηλαδή ΝΔ…

    Γιατί άλλη ψήφος για να φύγει ο Τσίπρας σίγουρα, δεν υπάρχει…


    Και το υπόλοιπο 8% περίπου, σκέπτεται την αποχή κυρίως…

    Κάποιοι πηγαίνουν και αριστερότερα: ΚΚΕ, ΛΑΕ, Πλεύση Ελευθερίας…

    Ενώ οι υπόλοιποι περιμένουν να δουν τι θα γίνει

    με τον  «ενιαίο φορέα της Κεντροαριστεράς».

    Άρα η «δεξαμενή ψηφοφόρων» για το νέο Κόμμα

    που θα προκύψει στην Κεντροαριστερά, είναι γύρω στο 8%

    (στην… καλυτερότερη περίπτωση

    και μόνον αν κατέβουν ενωμένοι, όλοι μαζί…)


    Πιο ρεαλιστικά, βέβαια, οι δημοσκόποι κατεβάζουν τη «δεξαμενή» αυτή

    των «φευγάτων συριζαίων» ψηφοφόρων, κάτω από το 5%!

    Γιατί κάποιοι θα πάνε στην αποχή

    και στ’ αριστερά κομματίδια, έτσι κι αλλιώς…


    Από την άλλη πλευρά, ένα ποσοστό ψηφοφόρων

    που στήριξαν στην κάλπη το 2015 ΠΑΣΟΚ και Ποτάμι,

    θέλουν οπωσδήποτε να φύγει ο Τσίπρας

    και θα ψηφίσουν ΝΔ αυτή τη φορά. Για να είναι σίγουροι…

    Επομένως, ακόμα κι αν κερδίσει τα μέγιστα

    από τους δυσαρεστημένους του ΣΥΡΙΖΑ,

    το νέο κόμμα της Κεντροαριστεράς θα έχει κι αυτό

    κάποιες όχι ασήμαντες απώλειες προς τη ΝΔ.

    Άρα, αν ΠΑΣΟΚ και Ποτάμι άθροιζαν το 2015, γύρω στο 8%,

    όπως έχουν τα πράγματα σήμερα μπορούν να φτάσουν

    (εφ’ όσον κατεβούν μαζί) το 10% με 13%! Το πολύ…


    Βεβαίως - θεωρητικά τουλάχιστον – «παίζεται» και η «τρίτη θέση»,

    αν το νέο Κεντροαριστερό κόμμα πιάσει τα «πάνω όριά του» (13%),

    και ο ΣΥΡΙΖΑ πέσει τελικά χαμηλότερα

    από τα τωρινά του «κάτω όρια» (15,5%).

    Δύο μεγάλα «Αν», βέβαια…

 

    Τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ, τις απώλειές του γενικά δεν μπορεί εύκολα να τις ανακόψει.

    Ειδικά τις απώλειές του προς τα «αριστερά» του είναι αδύνατο,

    όσες «αριστερές στροφές» κι αν κάνει,

    όσο «θυμάρι» κι αν ανάβει στα μνημόσυνα του …Στάλιν,

    όσο εμφυλιο-πολεμικούς εφιάλτες κι αν αναβιώνει…

 

    Αντίθετα, με τις «αριστερές καντρίλιες» του

    χάνει πλέον μαζικά μεγάλο μέρος των opinion leaders

    του «ενδιάμεσου – κεντρώου -  χώρου».

    Που ζητούν, πιεστικά πια, από τη ΝΔ

    «να αλλάξει του ΣΥΡΙΖΑ τα πετρέλαια όπου τον βρίσκει».

    (Δέστε την πρόσφατη αρθρογραφία Γιάννη Πρετεντέρη

    και Ηλία Κανέλλη και άλλων, βέβαια…)

 

    Κι αυτούς που του φεύγουν προς τη ΝΔ,

    επίσης δεν μπορεί να τους συγκρατήσει!

    Πολύ περισσότερο να τους φέρει πίσω…

 

    Το μόνο που μπορεί να επιχειρήσει ο ΣΥΡΙΖΑ,

    είναι να «επαναφέρει» ψηφοφόρους του που σκέπτονται πια την «αποχή».

    Αλλά και να κλείσει τις «ρωγμές διαρροής» του

    προς το νέο Κεντροαριστερό κόμμα, αν και εφ’ όσον υπάρξει, βέβαια…

    Αυτή είναι «η μάχη του Κέντρου»

    (ή του «μεσαίου χώρου», όπως λεγόταν παλαιότερα)…

 

    Αυτή τη μάχη προσπαθεί να δώσει ο ΣΥΡΙΖΑ τώρα.

    Κι αυτό θα προσπαθήσει τις επόμενες μέρες και εβδομάδες

    (μέχρι να τελειώσουν οι γερμανικές εκλογές,

    να ανοίξει τα χαρτιά του το ΔΝΤ με τις νέες σκληρές απαιτήσεις του

    για την τρίτη αξιολόγηση

    και να έλθει «η ώρα της αλήθειας» για το ΣΥΡΙΖΑ.

    Ή η «αντίστροφη μέτρηση» για το τέλος της διακυβέρνησής του…)

 

    Για να κερδίσει τη μάχη αυτή η ΝΔ πρέπει πάνω απ’ όλα να θυμάται:

    * Πώς όταν όλοι φανατίζουν τους οπαδούς τους για να επιβιώσουν

    η λογική της «ηπιότητας» δεν συσπειρώνει κανένα…

    (αλλά… «ξενερώνει» πολλούς)

 

    Ιδιαίτερα σε συνθήκες «μεγάλων μετατοπίσεων»

    που γίνονται για πρώτη φορά…

    Ακόμα περισσότερο, όταν μεγάλες «αποσιωπήσεις» δεκαετιών

    σπάνε ξαφνικά!

    Και μεγάλες αλήθειες που δεν λέγονταν ως τώρα,

    ομολογούνται δημόσια, επίσης για πρώτη φορά…

    Σε τέτοιες συνθήκες, το να επιμένεις στις αποσιωπήσεις για λόγους…

    «ηπιότητας» και «μετριοπάθειας» είναι… «νεύρωση»!

    Δεν είναι «πολιτική».

 

    * Δεύτερον, δεν πρέπει να υπερτιμούμε το λεγόμενο «Κέντρο»

    και τις δυνάμεις που το συναποτελούν σήμερα.

    Όπως είδαμε εκεί «διακυβεύεται» ένα 5% το πολύ…

    (Πλέον αυτών που έχουν ήδη μετακινηθεί προς άλλες κατευθύνσεις…)

 

    * Τρίτον, η ΝΔ θέλει – τη συμφέρει –

    να υπάρξει ένα «μεγαλύτερο» και «βιώσιμο» Κεντρώο Κόμμα,

    για να «απορροφήσει» ψήφους που δεν θέλουν να ξαναπάνε στο,

    ή αριστερότερα, και δεν είναι έτοιμοι ακόμα να έλθουν απευθείας στη ΝΔ.  

    Επομένως ένα νέο Κόμμα στο χώρο του Κέντρου

    θα «απορροφήσει» από το ΣΥΡΙΖΑ κυρίως.

    Και αυτό είναι καλό για τη ΝΔ.

 

    Φτάνει το νέο κόμμα να μη «γύρει» τελικά προς το ΣΥΡΙΖΑ.

    Αλλά αυτό, όπως είναι τα πράγματα σήμερα,

    το φροντίζει ο ίδιος ο… ΣΥΡΙΖΑ!

    Μ’ αυτά που κάνει τους διώχνει!

    Και με τις «στροφές» στ’ «αριστερά» του

    φανατίζει ακόμα περισσότερο του «κεντρώους» εναντίον του.

    Η Σταλινική υμνωδία του έκαναν ήδη μεγαλύτερο κακό απ’ όσο φαντάζεται.     Και οι «οργανικοί διανοούμενοι» του Κέντρου έχουν

    μετακινηθεί με όπλα-παλάσκες στα χαρακώματα εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ.

 

    * Το πιο σημαντικό όμως για τη ΝΔ

    είναι να καταλάβει αυτό που έλεγε κάποτε η

    (Φιλελεύθερη και Συντηρητική ταυτόχρονα) Μάργκαρετ Θάτσερ:

    --Το ξέρω ότι οι κοινοβουλευτικές μάχες εξουσίας

    κρίνονται στο χώρο του «κέντρου».

    Αλλά σε περιόδους μεγάλων ανακατατάξεων,

    ένα μεγάλο συντηρητικό-φιλελεύθερο κόμμα όπως εμείς,

    δεν πρέπει να μετακινούμαστε «προς το Κέντρο»,

    αλλά να «μετακινήσουμε» το Κέντρο!

    Αυτό ακριβώς το «Θατσερικό» δόγμα

    (που είναι ταυτόσημο με το αντίστοιχο του Ρέηγκαν στις ΗΠΑ,

    αλλά και με του Μιτεράν στη Γαλλία

    και με του Ανδρέα Παπανδρέου στην Ελλάδα)

    υποστήριξα εδώ και πολύ καιρό:


    Σε περιόδους μεγάλων ανακατατάξεων

    – εσωτερικών και διεθνών – τα κόμματα εξουσίας

    οφείλουν, όχι απλώς να «κυνηγάνε τους κεντρώους»,

    αν θέλουν να νικήσουν.

    Αλλά να μεταθέτουν το κέντρο βάρος

    του πολιτικού συστήματος προς τη δική τους πλευρά!


    Γιατί σε περιόδους μεγάλων αναστατώσεων, οι κοινωνίες μετατοπίζονται.

    Και μαζί, μετατοπίζεται και το κέντρο βάρους των πολιτικών εξελίξεων…


    Αντί λοιπόν να κυνηγάς (ή να κάνεις «άνοιγμα»)

    σε αυτό που ήταν (ή νόμιζες πως ήταν) το «κέντρο» ως τώρα

    και όλα τα προηγούμενα χρόνια,

    φρόντισε να δεις που μετατοπίζεται η κοινωνία

    και πιασ’ τους εν κινήσει! Εκεί που θα ισορροπήσουν από δω και μπρός,

    Δώσε τη «μάχη του Κέντρου» δυναμικά, όχι στατικά…

    Μάθε να σκέπτεσαι, να δρας και να αποφασίζεις,

    out of the box, έξω από συμβατικά στερεότυπα.

 

    Η Ελληνική κοινωνία μετακινείται δεξιότερα.

    Η ελιτ της μετακινείται δεξιότερα.

    Η Ευρώπη και ο κόσμος μετακινούνται δεξιότερα.

    Ένα σύγχρονο κεντροδεξιό κόμμα πρέπει να παρέμβει σε αυτή την «κίνηση»,     να συσπειρώσει τις δυνάμεις που απελευθερώνονται προς την πλευρά του,

    αλλά και να ανακόψει την μετακίνησή τους ακόμα δεξιότερα.

    Να μην αφήσει κενό για την ανάδειξη «ακροδεξιού κόμματος».

 

    Όχι να προσπαθεί να πείσει πως είναι «κεντρώο κόμμα»,

    όπως το καταλαβαίναμε πριν δέκα, δεκαπέντε ή είκοσι χρόνια.


    Αν ο κόσμος ενδιαφερόταν γι’ αυτό το «κέντρο»,

    το ΠΑΣΟΚ δεν θα είχε εξαφανιστεί,    και το κομματίδια του χώρου του

    δεν θα διαγκωνίζονταν σήμερα στο 10%, όλα μαζί…

    Τι θα πει «κέντρο», άλλωστε;

    --Το προπολεμικό «κέντρο» ήταν αντιβασιλικό, εθνικιστικό

    κι έκανε και… πραξικοπήματα! Όπως και οι αντίπαλοι του, βέβαια…

    Αλλά αυτό δεν υπάρχει πια…

    --Το μετεμφυλιακό «κέντρο» ήταν… σφόδρα αντικομμουνιστικό!

    Αλλά κι αυτό δεν υπάρχει πια, εδώ και δεκαετίες.

    -- Το μεταπολιτευτικό κέντρο ήταν αριστερό – σοσιαλιστικό και λαϊκίστικο.

    Αλλά κι αυτό διαλύθηκε...

    Τώρα το «κέντρο βάρους» μετατοπίζεται δεξιότερα.

    Και διεθνώς και στην Ευρώπη, αλλά και στην Ελλάδα.

    Η ΝΔ πρέπει να ηγεμονεύσει

    στο «νέο κέντρο βάρους», όπου θα ισορροπήσουν τα πράγματα.

     

    Κι όχι να κυνηγάει τα φαντασιακά «κέντρα» του παρελθόντος…


    Δεν είναι σαφές που θα ισορροπήσει το νέο «κέντρο βάρους»...

    Σίγουρα, όμως, θα είναι δεξιότερα απ’ ό,τι ήταν τις προηγούμενες δεκαετίες.

    Κι εκεί μπορούν να υπάρξουν πολύ μεγαλύτερες μάζες ψηφοφόρων,

    από τα γλίσχρα ποσοστά για τα οποία διαγκωνίζονται σήμερα

    οι… «συνιστώσες» της ΔΗΣΥ

    κι όπου προσπαθεί απεγνωσμένα να… τσαλαβουτήσει ο ΣΥΡΙΖΑ.

 

    Απαιτούνται σήμερα, περισσότερο από ποτέ,

    μεγάλες κινήσεις, μεγάλες επιλογές και πολιτική διορατικότητα.

 

    Και να θυμάστε πάντα: Η ΝΔ έχει το ακαταμάχητο πλεονέκτημα

    να είναι σήμερα το μόνο κόμμα

    που μπορεί να διώξει για τα καλά τον Τσίπρα!

    Κι αυτό τη φέρνει κοντά στο μισό - τουλάχιστον - εκλογικό σώμα!

    Που δεν αντέχει τον Τσίπρα ούτε μια μέρα ακόμα.

    Αυτή είναι η μεγάλη «δεξαμενή» της.

 

    Δεν είναι «δεδομένη». Αλλά κερδίζεται.

    Οι μισοί ψηφοφόροι που θέλουν παθιασμένα να φύγει ο Τσίπρας,

    άμεσα και οπωσδήποτε,  

    δεν νοιάζονται ούτε για «κεντρώα σχήματα»,

    ούτε για «σοσιαλιστικές πλατφόρμες».

 

    Θέλουν όραμα φιλελεύθερο και πατριωτικό.

    Και συσπειρώνονται με απερίφραστο πολιτικό λόγο.

    Όχι με «στρογγυλεμένες» γωνίες και ξύλινα κλισέ…

    Θέλουν μια «μάχιμη» ΝΔ για να συσπειρωθούν μαζικά!

    Μάχιμη ΔΕΝ σημαίνει «έξαλλη», ΔΕΝ σημαίνει «λαϊκίστικη»,

    ΔΕΝ σημαίνει «φανατική» και «μισαλλόδοξη»…

    Αλλά σημαίνει απερίφραστη και τολμηρή.

    Χωρίς «αποσιωπήσεις», όλων εκείνων

    που τα φωνάζουν πια κατά του ΣΥΡΙΖΑ,

    ακόμα κι οι ως χθες… «κεντρώοι»!


    «Μάχιμοι» σημαίνει να μπαίνουμε στη φωτιά και να κερδίζουμε!

    Όχι να δίνουμε την εντύπωση πως τρέμουμε

    μη φύγει κανας… «πόντος από το καλσόν»!

    Δεν το κάνουμε, βέβαια…

    Αλλά μη δίνουμε την εντύπωση πως το κάνουμε.

    Γιατί οι εντυπώσεις μετράνε.

    Και στους «δεξιούς» και στους «κεντρώους»…