Παρασκευή 6 Ιουλίου 2018

Εν Ενεργεία Στρατιωτικός Υπόβαλε Μηνυτήρια Αναφορά κατά της Κυβέρνησης για το Θέμα των Σκοπίων

Εν ενεργεία Στρατιωτικός υπόβαλε μηνυτήρια αναφορά κατά της κυβέρνησης, για το θέμα των Σκοπίων, στην Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, το enoplos.gr έχει όλη την μηνυτήρια αναφορά του Στελέχους, καθώς και το όνομα του, αλλά για λόγους δεοντολογίας, δεν τα δημοσιεύει ολόκληρα αλλά ένα κομμάτι για την ενημέρωσης σας.

Σας αποκαλύπτουμε την αρχή της μηνυτήριας αναφοράς του:

ΜΥΝΗΤΗΡΙΑ ΑΝΑΦΟΡΑ
Του......................................................
ΕΝΩΠΙΟΝ
Της Κυρίας Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου

Αξιότιμη κυρία Εισαγγελεύ,
Εκθέτω στην κρίση Σας τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά που θεωρώ πως πραγματώνουν την τέλεση σοβαρών ποινικών αδικημάτων, αυτεπαγγέλτως διωκόμενα (ενδεικτικά: 134 ΠΚ, 138 ΠΚ, 256 ΠΚ και 259 ΠΚ κακουργηματικού χαρακτήρα), όπως ακριβώς περιγράφονται κατωτέρω, με την επιφύλαξη και για τυχόν άλλα αδικήματα, που θα προκύψουν από την επισταμένη και διεισδυτική έρευνά Σας, εις βάρος των Ελληνικού Έθνους και των Ελληνικών συμφερόντων και αιτούμαι τα κατά το νόμο. Τα κρίσιμα περιστατικά και οι σύστοιχες συμπεριφορές πραγματώθηκαν από τον Υπουργό Εξωτερικών Νίκο Κοτζιά, (ενδεικτικά από 17.6.2018 τις 11.30 πμ έως και σήμερα και αφορούν την υπογραφή της συμφωνίας στο ψαροχώρι Ψαράδες στη Λίμνη Πρέσπα. Αναφέρομαι σε Εσάς κ. Εισαγγελεύ ζητώντας τη συνδρομή σας, προκειμένου να διερευνηθεί από τα αρμόδια όργανα της Ελληνικής Δικαιοσύνης αυτή η κατάφωρη αδικία εις βάρος του Έθνους μας.

1. Τα κρίσιμα νομικά και πραγματικά περιστατικά.
1.-Πρόσφατα περιήλθε εις γνώση μου το πλήρες περιεχόμενο της συμφωνίας που υπογράφηκε στο ψαροχώρι Ψαράδες στη Λίμνη Πρέσπα, από τον υπουργό εξωτερικών της Ελλάδος, Νικόλαο Κοτζιά και τον αντίστοιχο της πΓΔΜ, Νικολά Ντιμιτρόφ, τις 17.6.2018, παρουσία των Πρωθυπουργών Ελλάδος Αλέξιο Τσίπρα και Ζόραν Ζάεφ της πΓΔΜ, με τίτλο: «ΤΕΛΙΚΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΛΥΣΗ ΤΩΝ ΔΙΑΦΟΡΩΝ ΟΙ ΟΠΟΙΕΣ ΠΕΡΙΓΡΑΦΟΝΤΑΙ ΣΤΙΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ ΤΩΝ ΗΝΩΜΕΝΩΝ ΕΘΝΩΝ 817 (1993) ΚΑΙ 845 (1993), ΤΗ ΛΗΞΗ ΤΗΣ ΕΝΔΙΑΜΕΣΗΣ ΣΥΜΦΩΝΙΑΣ ΤΟΥ 1995 ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΔΡΑΙΩΣΗ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΙΚΗΣ ΣΧΕΣΗΣ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΜΕΡΩΝ». 2.-Η συμφωνία χαρακτηρίζεται σαν τελική και από τη θέση της σε ισχύ τερματίζει την Ενδιάμεση Συμφωνία μεταξύ των Μερών που υπεγράφη στη Ν. Υόρκη στις 13.9.1995. 3.-Τα Μέρη αναγνωρίζουν ως δεσμευτικό τα αποτελέσματα των διαπραγματεύσεων που διεξήχθησαν υπό την αιγίδα των Ηνωμένων Εθνών, στις οποίες «και τα δύο (2) Μέρη έχουν δεσμευτεί κατ’ εφαρμογή των αποφάσεων του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών 817 (1993) και 845 (1993) καθώς επίσης και της Ενδιάμεσης Συμφωνίας του 1995. Μόλις η πΓΔΜ γνωστοποιήσει την ολοκλήρωση των συνταγματικών τροποποιήσεων και όλων των εσωτερικών νομικών διαδικασιών του προκειμένου να τεθεί σε ισχύ η παρούσα Συμφωνία, η Ελλάδα θα κυρώσει χωρίς καθυστέρηση την Συμφωνία. 4.- Όμως υπάρχει ειδική πρόβλεψη στο άρθρο 2 παρ. 4 για την είσοδο της πΓΔΜ στο ΝΑΤΟ και στην ΕΕ με χρονικό ορίζοντα «Με τη λήψη της γνωστοποίησης της κύρωσης της παρούσας Συμφωνίας από το Κοινοβούλιο του Δεύτερου Μέρους, το Πρώτο Μέρος (Ελλάς) χωρίς καθυστέρηση». Δηλαδή η Συμφωνία περιλαμβάνει ρήτρα
«προσωρινής εφαρμογής», που αρχίζει από την κύρωση της συμφωνίας από τη βουλή των Σκοπίων. 5.- Το κοινοβούλιο της πΓΔΜ επικύρωσε τις 20.6.2018, σε ειδική συνεδρίαση, τη συμφωνία που υπογράφηκε την Κυριακή στις Πρέσπες με την Ελλάδα για την επίλυση του ονοματολογικού και τη μετονομασία της χώρας σε «Δημοκρατία της Βόρειας Μακεδονίας». 6.- Η ρήτρα προσωρινής εφαρμογής συνήθως προνοεί ότι, από την υπογραφή της συμφωνίας μέχρι την έναρξη ισχύος της, η διεθνής συμφωνία ή συγκεκριμένες πρόνοιες αυτής, τίθενται προσωρινά σε εφαρμογή μέχρι να ολοκληρωθούν οι εσωτερικές συνταγματικές διαδικασίες κάθε συμβαλλόμενου μέρους σε σχέση με την κύρωσή της και να τεθέι μσε ισχή η συμφωνία. Σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο (βλ. σχετ. το άρθρο 25 της Σύμβασης της Βιέννης για το Δίκαιο των Συνθηκών του 1969), η συμφωνία για προσωρινή εφαρμογή παράγει τα ίδια έννομα αποτελέσματα όπως οποιαδήποτε άλλη διεθνής συμφωνία. Συνιστά δηλαδή νομικά δεσμευτικό και εκτελεστό νομικό έγγραφο μεταξύ των συμβαλλομένων κρατών.

7.- Η μονογραφή μια διεθνούς συμφωνίας συνιστά ένα μέσο επιβεβαιώσεως της αυθεντικότητας του κειμένου και της οριστικοποίησής του. Η μονογραφή μιας διεθνούς συμφωνίας παράγει νομικώς δεσμευτικά αποτελέσματα, αν η βούληση των συμβαλλομένων μερών ούτως επιτάσσει. Η δε μονογραφή ενός κειμένου και η μεταγενέστερη υποβολή εισήγησης για τροποποιήσεις στη μονογραφηθείσα συμφωνία, προκαλεί αναπόφευκτες καθυστερήσεις στην οριστικοποίηση και υπογραφή του κειμένου και έχει επιπτώσεις στην εμπιστοσύνη του αντισυμβαλλόμενου μέρους. 8.-Κατόπιν όλων των προαναφερομένων προκύπτει χωρίς δυνατότητα οποιασδήποτε αμφισβήτησης ότι η προσωρινή αυτή συμφωνία δεσμεύει άμεσα την Ελλάδα και έχει άμεσες έννομες συνέπειες που η μη τελική κύρωσή της δεν μπορεί να τις αποτρέψει ιδίως ως προς την ένταξη της πΓΔΜ στο ΝΑΤΟ. Η μη τήρηση των συμφωνηθέντων από την Ελλάδα, θα έχει ως συνέπεια να εκτεθεί η χώρα σε διεθνείς περιπέτειες, όπως προσφυγή των Σκοπίων στο Διεθνές Δικαστήριο κ.α. 9.-Στο Άρθρο 13 της συμφωνίας αναφέρει: «Λαμβάνοντας υπ’ όψιν το γεγονός ότι το δεύτερο συμβαλλόμενο μέρος, τα Σκόπια, είναι περίκλειστο κράτος, τα συμβαλλόμενα μέρη θα καθοδηγούνται από τις σχετικές προβλέψεις της Σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας». Δηλαδή παραχωρούμε δικαιώματα πρόσβασης στο Αιγαίο, που θα είχε η πΓΔΜ εάν είχαμε ανακηρύξει ΑΟΖ. 10.-Το μεγαλύτερο όμως πρόβλημα είναι στα εμπορικά σήματα και τις ονομασίες προέλευσης προϊόντων που παραπέμπονται σε διαδικασίες που προϋποθέτουν υψηλό επίπεδο καλόπιστης συνεργασίας. Στη Βόρεια Ελλάδα διαθέτουμε διεθνώς εμπορεύσιμα και παγκοσμίως αναγνωρίσιμα προϊόντα που το εμπορικό τους σήμα περιλαμβάνει τον όρο «Μακεδονία», η συμφωνία δεν πως τα συγκεκριμένα προϊόντα δεν θα γίνουν αντικείμενο χρήσης, άρα παράνομης υιοθέτησης του συγκεκριμένου εμπορικού σήματος, από επιχειρήσεις με έδρα τη πΓΔΜ. Ο όρος «Μακεδονία» για τις εμπορικές επωνυμίες ανήκει αποκλειστικά στην Ελλάδα. Διατηρούνται τα αποδοθέντα από τον Διεθνή Οργανισμό Τυποποίησης (ISO) κωδικών της χώρας  ̈ΜΚ ́ και  ̈MKD ̈ για κάθε άλλο σκοπό-χρήση εξαιρουμένων των πινακίδων αυτοκινήτων της πΓΔΜ. 11.-Το σχέδιο συμφωνίας είναι προδήλως προβληματικό, γιατί αποδέχεται ανακριβείς και εσφαλμένους χαρακτηρισμούς ως προς δυο κρίσιμα ζητήματα υψηλού συμβολισμού: τη γλώσσα και την ιθαγένεια. Σε συνδυασμό μάλιστα με την αποδοχή, στο άρθρο 7 του σχεδίου, ως εξίσου αποδεκτών των αντιλήψεων των δύο πλευρών ως προς το τι σημαίνουν οι όροι «Μακεδονία» και «Μακεδόνας». Ρήτρα που απαιτεί ιδιαίτερη προσοχή γιατί στην πράξη μπορεί να αλλοιώνει κάθε συμφωνία για την ονομασία και την erga omnes χρήση της. 12.-Η ιθαγένεια, που προσδιορίζεται σε σχέση με συγκεκριμένο κράτος, πρέπει να παραπέμπει στο όνομα του κράτους αυτού. Στην προκειμένη περίπτωση η ιθαγένεια πρέπει να προσδιορίζεται όχι ως «Macedonian / citizen of the Republic of North
Macedonia», αλλά ως «βορειομακεδονική» ή απλώς ως ιδιότητα του «citizen of the Republic of North Macedonia». Στην αγγλική μάλιστα διατύπωση του σχεδίου αυτό δεν αφορά τη citizenship, αλλά τη nationality, δηλαδή τη διεθνή όψη της ιθαγένειας. Είναι παράδοξο ένας πολίτης της γειτονικής χώρας που ανήκει στην αλβανική κοινότητα να προσδιορίζεται διεθνώς ως Macedonian και όχι ως citizen of the Republic of North Macedonia. 13.-Η γλώσσα, ενώ κατατάσσεται ρητά στις Νότιες Σλαβικές γλώσσες (και μάλιστα γράφεται με κυριλλική γραφή), δεν ονομάζεται «σλαβομακεδονική», αλλά «Μακεδονική/Macedonian». Είναι χαρακτηριστικό ότι στο διάγγελμά του της 12.6.2018 ο κ. Τσίπρας αναφέρεται σε «Ελληνομακεδονική γλωσσική κληρονομιά» από την οποία διακρίνεται η γλώσσα του γειτονικού κράτους. Η ελληνική γλωσσική κληρονομιά ονομάζεται ατυχώς «ελληνομακεδονική» από τον Έλληνα πρωθυπουργό προφανώς σε αντιδιαστολή προς τη σλαβομακεδονική γλώσσα της γείτονος που πρέπει να ονομάζεται ακριβώς έτσι και όχι «Μακεδονική». 14.-Το χειρότερο δε είναι ότι η ελληνική πλευρά δέχεται στο σχέδιο συμφωνίας ότι η γλώσσα αυτή έχει αναγνωρισθεί διεθνώς και από την Ελλάδα ως «Μακεδονική» ήδη από το 1977. Κατά τη λογική όμως αυτή και η ομόσπονδη τότε «Δημοκρατία της Μακεδονίας» στους κόλπους της Γιουγκοσλαβίας μπορεί κάποιοι να ισχυριστούν ότι είχε αναγνωριστεί με το όνομα «Μακεδονία». Αυτό όμως δεν γίνεται δεκτό και γι’ αυτό υπάρχει το ανοικτό διεθνές ζήτημα του ονόματος. 15.-Αβάσιμος είναι ο ισχυρισμός ότι έγινε ένας συμβιβασμός σύμφωνα με τον οποίο η Ελλάδα πήρε το σύνθετο όνομα και την erga omnes χρήση που διασφαλίζεται και με αναθεώρηση του Συντάγματος και έδωσε τον χαρακτηρισμό της γλώσσας και της ιθαγένειας. 16.-Η Ελλάδα δίνει την ένταξη στο ΝΑΤΟ και την άμεση έναρξη ενταξιακών διαπραγματεύσεων με την ΕΕ, δηλαδή το σύνολο του διπλωματικού της οπλοστασίου και άρα το αντίβαρο ως προς την ακύρωση του αλυτρωτισμού θα έπρεπε να είναι πλήρες, να αφορά δηλαδή και τον ακριβή χαρακτηρισμό της γλώσσας και της ιθαγένειας. 17.-Εκτός από τη γλώσσα και την ιθαγένεια υπάρχει πρόβλημα και με το συγχρονισμό των διαδικασιών αφενός μεν θέσης σε ισχύ της συμφωνίας, αφετέρου δε ένταξης της γειτονικής χώρας στο ΝΑΤΟ και έναρξης των ενταξιακών διαπραγματεύσεων της με την ΕΕ. 18.-Με το πρώτο όμως βήμα της κύρωσης της συμφωνίας από την πλευρά της πΓΔΜ και πριν αυτή τεθεί σε ισχύ, η Ελλάδα θα γνωστοποιήσει στον Πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου ότι υποστηρίζει την έναρξη των ενταξιακών διαπραγματεύσεων και στον Γενικό Γραμματέα του ΝΑΤΟ ότι υποστηρίζει την πρόσκληση προς το γειτονικό μας κράτος προκειμένου να ενταχθεί στη Συμμαχία. Η ένταξη στο ΝΑΤΟ θα αποφασισθεί από το Βορειοατλαντικό Συμβούλιο πριν τεθεί σε ισχύ η συμφωνία, δηλαδή με το σημερινό προσωρινό όνομα, και οι όροι από τους οποίους εξαρτάται η θέση σε ισχύ της συμφωνίας πρέπει να έχουν εκπληρωθεί προκειμένου η Ελληνική Βουλή να κυρώσει το πρωτόκολλο ένταξης των γειτόνων στο ΝΑΤΟ μαζί με την κύρωση της συμφωνίας για το όνομα. Στο μεταξύ όμως θα έχουν κυρώσει το πρωτόκολλο οι άλλες χώρες μέλη του ΝΑΤΟ. 19.-Πρόβλημα συγχρονισμού υπάρχει και με την πρακτική εφαρμογή των αλλαγών ως προς το όνομα και την erga omnes χρήση τους που χρειάζεται πέντε χρόνια και σε κάποιες περιπτώσεις ακόμη περισσότερα μετά τη θέση σε ισχύ της συμφωνίας, με μόνο μοχλό πίεσης το μη άνοιγμα κεφαλαίων των ενταξιακών διαπραγματεύσεων με την ΕΕ. 20.- Χωρίς να έχει εξουσιοδότηση ο Ν. Κοτζιάς, δεδομένου ότι στις εκλογές του 2015 το ζήτημα αυτό δεν συζητήθηκε καν κατά την προεκλογική περίοδο ούτε συμπεριλαμβανόταν στο πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ. Μάλιστα η από τον Ιανουάριο του 2015 συμπόρευση στην κυβέρνηση του κόμματος του ΣΥΡΙΖΑ με το κόμμα των


ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ διαβεβαίωνε τον Ελληνικό λαό ότι ποτέ (σύμφωνα και με το καταστατικό του κόμματος καθώς και τις αμέτρητες ομιλίες του Πάνου Καμμένου) δεν θα παραχωρείτο το όνομα Μακεδονία, διότι το κόμμα του είχε θέση ως κόκκινη γραμμή στην συνεργασία αυτή, δεν θα συμφωνούσε σε παραχώρηση του ονόματος της Μακεδονία, κι ένεκα τούτου θα ήρε την ψήφο εμπιστοσύνης του στην κυβέρνηση, θα την «έριχνε» κατά την δική του δέσμευση, γεγονός από το οποίο κατά τον ρουν των γεγονότων ο επικεφαλής του πολιτικού φορέα των ανεξαρτήτων ελλήνων έχει αποστεί, παρά την ρητή προς τούτο προεκλογική δέσμευσή του. 21.-Ο Ν. Κοτζιάς με την υπογραφή της σύμβασης κατέστησε αυτή αμετάκλητη καθώς δεν μπορεί κάποιος στο μέλλον να ανατρέψει την τετελεσμένη κατάσταση, με το διεθνές κλίμα να είναι προφανώς αντίθετο με κάθε πρωτοβουλία αμφισβήτησης ή διόρθωσης σχετικά με το όνομα, τη γλώσσα ή την ιθαγένεια.
22.-Η πράξη αυτή του Ν. Κοτζιά, να υπογράψει μια επώδυνη, ταπεινωτική, κακή συμφωνία που απεμπολεί τα εθνικά δίκαια της χώρας, με διαδικασίες που δεν έχει προβλέψει κανείς, μια συμφωνία που δίνει κρατική υπόσταση σε ένα εθνοκατασκεύασμα, η οποία υποκρύπτει μελλοντική απόπειρα αλυτρωτικών προθέσεων και που πλήττει τα οικονομικά συμφέροντα της Β. Ελλάδος, παρά την απόλυτη αντίθεση της πλειονότητας του ελληνικού λαού, χωρίς εξουσιοδότηση από το υπουργικό συμβούλιο ή από τον ελληνικό λαό (δημοψήφισμα), παραχωρώντας το όνομα «Βόρεια Μακεδονία», οριοθετήθηκε ένας γεωγραφικός χώρος ο οποίος περιέχει την έννοια του «Μακεδονικού Έθνους», όχι με την Ελληνική ιστορική, πολιτιστική και εθνολογική έννοια αλλά με ακαθόριστη και ομιχλώδη «Βαλκανική» χροιά. Επίσης σε συνδυασμό με την αναγνώριση ιθαγένειας και Μακεδονικής γλώσσας, δημιουργούν ένα άκρως εκρηκτικό περιβάλλον για το τι πρόκειται να ακολουθήσει. Η συμφωνία για “Βόρεια Μακεδονία” που υπεγράφη από Κοτζιά και Ντιμιτρόφ “κρύβει” μια λεπτομέρεια που ανατρέπει πολλά δεδομένα, ουσιαστικά στο κείμενο της συμφωνίας αναγνωρίζει “Μακεδονική” εθνικότητα στους Σκοπιανούς και σε συνδυασμό με τη γλώσσα ανοίγει τον δρόμο για δημιουργία “Μακεδονικού έθνους”. Στο αγγλικό κείμενο, στο κείμενο που υπέγραψαν Κοτζιάς και Ντιμιτρόφ, υπάρχει αναφορά σε εθνικότητα και όχι σε ιθαγένεια, όπως αναφέρει το ελληνικό κείμενο. Στο ελληνικό κείμενο υπάρχει η λέξη ιθαγένεια, όμως στο αγγλικό κείμενο η λέξη αντικαθίσταται από τη λέξη “nationality” που σημαίνει εθνικότητα. Το γεγονός αυτό ουσιαστικά σημαίνει ότι η Ελλάδα αναγνωρίζει στους Σκοπιανούς “Μακεδονική” εθνικότητα, καθώς οι υπογραφές των δυο υπουργών Εξωτερικών μπήκαν σε αυτό το κείμενο το οποίο είναι αυτό που αναγνωρίζεται πλέον διεθνώς ως συμφωνία μεταξύ των δύο πλευρών. Όπως μάλιστα επισημαίνεται η συμφωνία αυτή για όποιον κάνει των συνδυασμό του ονόματος με την γλώσσα και την εθνικότητα επί της ουσίας ανοίγει τον δρόμο για δημιουργία ενός έθνους, “μακεδονικού” και μάλιστα με την υπογραφή της Ελλάδας. Όλα αυτά συνιστούν πιθανότατα κατά την μάλλον ορθή νομική μου σκέψη αδικοπραγίες, τουλάχιστον όπως αυτές προβλέπονται στις προπαρασκευαστικές πράξεις εσχάτης προδοσίας που προβλέπονται και τιμωρούνται από το άρθρο 135 παρ 1 και 2 με παραπομπή στις διατάξεις του άρθρου 134 παρ 1 Β, β και 2, α εκδοχή 3 ΠΚ, στο 138 ΠΚ, καθώς και της απιστίας 256 ΠΚ ή άλλως και της παράβασης καθήκοντος 259 ΠΚ. 23.-Ο Υπουργός δεν έλαβε υπ’ όψη του, την απόφαση του Δ ́ Πολιτικού Τμήματος του Αρείου Πάγου 1448/2009 με εισηγήτρια την Αρεοπαγίτη Βασιλική Θάνου- Χριστοφίλου (σημερινή νομική σύμβουλο του Πρωθυπουργού), η οποία με την από 11/12/2008 έκθεσή της, εισηγήθηκε την απόρριψη της από 22/6/2007 αίτησης αναίρεσης του Σωματείου “ΣΤΕΓΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ” η οποία έγινε δεκτή με το σκεπτικό : «Όπως είναι γνωστό, τα τελευταία χρόνια η Ελλάδα βρίσκεται σε αντιπαράθεση με το Κράτος των Σκοπίων (FYROM), εξ αιτίας της αυθαίρετης και ιστορικά ατεκμηρίωτης αξιώσεως του τελευταίου να αναγνωρισθεί διεθνώς ως Κράτος, με το όνομα “Μακεδονία”. Προκειμένου να αποκατασταθεί η ιστορική αλήθεια ως προς το σφετερισμό του ονόματος της Μακεδονίας από το νεοσυσταθέν Κράτος των Σκοπίων (FYROM), το οποίο επιχειρεί να αποκτήσει εθνική ταυτότητα με όνομα που αποτελεί ιστορική, πολιτιστική και εθνική κληρονομιά της Ελλάδας, είναι αναγκαίο να επισημανθούν συνοπτικά τα ακόλουθα ιστορικά δεδομένα. Ο όρος Μακεδονία, από αρχαιοτάτων χρόνων είναι όρος ιστορικός και γεωγραφικός και όχι εθνολογικός. Οι Μακεδόνες δεν είναι, ούτε υπήρξαν κατά το πρόσφατο και το απώτερο παρελθόν, ιδιαίτερος εθνολογικός σχηματισμός. Απλώς, ως Μακεδόνες, ονομάζονται ανέκαθεν οι κάτοικοι της γνωστής από την αρχαιότητα περιοχής της Ελληνικής Μακεδονίας, όπως αντίστοιχα ονομάζονται, Θράκες, οι κάτοικοι της Θράκης, Θεσσαλοί , οι κάτοικοι της Θεσσαλίας κ.ο.κ., χωρίς να υπάρχει αντίστοιχα Θρακική ή Θεσσαλική Εθνικότητα. Επομένως, Μακεδόνες κατά την εθνικότητα δεν υπάρχουν και ούτε μπορούν να “δημιουργηθούν”, στα πλαίσια του συλλογικού αυτοπροσδιορισμού των κατοίκων της ευρύτερης γεωγραφικής περιοχής της Μακεδονίας, όπως πιο κάτω αναφέρεται. Επιπλέον, οι αρχαίοι Μακεδόνες, ήταν αναμφισβήτητα Έλληνες, δωρικό ή κατ’ άλλη έκδοση, αιολικό φύλο. Το όνομα Μακεδονία αναφέρεται για πρώτη φορά από τον Ηρόδοτο, έχει δε γνήσια Ελληνική, δωρικής προέλευσης, ρίζα, “Μακεδνός ή Μακεδανός”, που σημαίνει μακρύς, υψηλός, λόγω του ύψους των Μακεδόνων, όπου μάκος = μήκος (Ηροδότου Ιστορίαι Α, 56). Ήδη από τον 1° π.Χ. αιώνα ο μεγάλος γεωγράφος της αρχαιότητας Στράβων, διαπίστωνε : “Εστίν ούν Ελλάς και η Μακεδονία” (Στράβων, Γεωγραφικά,VII.9). Ως Έλληνες, οι αρχαίοι Μακεδόνες, χρησιμοποιούσαν την ίδια, με τους Ελληνες της νομίμου Ελλάδας γλώσσα, πίστευαν στους ίδιους θεούς και είχαν τον ίδιο (Ελληνικό) πολιτισμό. Ο αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος Αριστοτέλης υπήρξε δάσκαλος του Μεγάλου Αλεξάνδρου και τα ευρήματα της Βεργίνας αποτελούν σταθμούς της παγκόσμιας ιστορίας και στοιχεία του παγκόσμιου πολιτισμού που αποδεικνύουν την ελληνικότητα της Μακεδονίας. Αντίθετα, οι Σλάβοι, δηλαδή τα διάφορα σλαβικά φύλα που εμφανίσθηκαν στην περιοχή των Βαλκανίων, βορείως της Μακεδονίας, κατά τον 7° μ.Χ. αιώνα, δεν έχουν καμία σχέση με τους αρχαίους Έλληνες Μακεδόνες. Μετά τους Βαλκανικούς Πολέμους των ετών 1912-1913, που είχαν ως αποτέλεσμα την απελευθέρωση, πλην άλλων περιοχών, και της Μακεδονίας, από την Οθωμανική κυριαρχία και το τέλος του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, οριοθετήθηκαν οριστικώς τα σύνορα μεταξύ Ελλάδας αφενός και Σερβίας και Βουλγαρίας αφετέρου. Κατόπιν Διεθνών Συμφωνιών και ιδίως της συνθήκης του NEUILLY, που ίσχυσε από το 1919, το μεγαλύτερο τμήμα της Μακεδονίας, με τη γεωγραφική του όρου έννοια, περιήλθε στην Ελλάδα, ήτοι το 51,5%, ενώ στη Σερβία περιήλθε το 38,4% και στη Βουλγαρία το 10,1% αυτής. Έτσι, η αρχαία (κλασική) Μακεδονία, η επονομαζόμενη από γεωγραφική άποψη “Μείζων Μακεδονία”, που περιλαμβανόταν μεταξύ Αιγαίου Πελάγους και των ορέων Καμβούνια, Πιέρια και Όλυμπος προς νότο, των λιμνών Αχρίδα και Πρέσπες, και των ορέων Μπαμπούνα, Σκόμιον, Ροδόπη προς Βορρά, του ποταμού Νέστου, ανατολικά και των ορέων Γράμμος και Πίνδος, δυτικά, κατατμήθηκε εν μέρει, μεταξύ των παραπάνω Κρατών, όπως έχει εκτεθεί. Πρέπει να σημειωθεί ότι λόγο της ελευθέρας διακίνησης των πληθυσμών, κατά τους χρόνους της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, είχαν εγκατασταθεί στην Ελλάδα, ιδίως στην περιοχή της Δυτικής Μακεδονίας, Βούλγαροι, σλαβόφωνοι, που είχαν σλαβική εθνική συνείδηση. Μετά την οριστικοποίηση των συνόρων, κατά τα προεκτεθέντα, οι περισσότεροι απ’ αυτούς διασκορπίσθηκαν στην περιοχή των Σκοπίων, ή μετανάστευσαν σε διάφορα Κράτη. Οι ολίγοι εναπομείναντες στην Ελλάδα και συγκεκριμένα, στους νομούς Φλώρινας και Έδεσσας, εδήλωσαν Ελληνική Εθνικότητα και έτσι, από την εποχή εκείνη έπαυσε να υπάρχει θέμα σλαβικής μειονότητας. Πριν από το 1944 “Μακεδονία” ως σλαβικό κράτος και “Μακεδονικό Έθνος”, ως ιδιαίτερη εθνότητα ήταν έννοιες παντελώς άγνωστες. Στις 2-8-1944, κατά τη διάρκεια της Γερμανικής Κατοχής, ο Κροάτης Τίτο δημιούργησε το Γιουγκοσλαβικό ομόσπονδο κράτος (ένα από τα έξι της τότε Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας της Γιουγκοσλαβίας που προέκυψε ως ενιαίο Κράτος το 1918), της λεγόμενης Δημοκρατίας της Μακεδονίας, με πρωτεύουσα τα Σκόπια. Έως τότε, οι κάτοικοι της περιοχής των Σκοπίων δεν είχαν ούτε σερβική, ούτε βουλγαρική, παρά τα....................


Κοινοποίηση Φραγκούλη Φράγκου
ανάρτησης enoplos.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΑΝΑΡΤΩΝΤΑΙ ME ΜΙΚΡΗ ΚΑΘΥΣΤΕΡΗΣΗ ΚΑΙ ΚΑΤΟΠΙΝ ΕΛΕΓΧΟΥ