Κράζεις ή μόνο θαυμάζεις;

Υπάρχουν δύο κατηγορίες ανθρώπων. Αυτοί που όταν το αυτοκίνητό τους έχει πρόβλημα το κρύβουν και δεν το παραδέχονται σε φίλους και γνωστούς, και οι άλλοι, που με το παραμικρό αρχίζουν το «θάψιμο» για το πόσο «μάπα» είναι η μάρκα που προτίμησαν. Εσείς σε ποια κατηγορία ανήκετε;

Από τη μία υπάρχει η τιμή των όπλων. Για αυτή την τιμή κάνουμε τα στραβά τα μάτια, καταπίνουμε πολλά και δε λέμε τίποτα. Πως μπορεί άραγε κανείς να παραδεχτεί ότι η επιλογή που έκανε του βγήκε άκυρη; Πως εκείνος που νόμιζε πως ξέρει τι παίρνει, μπορεί να έπεσε τόσο έξω και να αγόρασε το λάθος αυτοκίνητο;

Σίγουρα δεν είναι τόσο τραγικά, όμως είναι πολλοί αυτοί που ακόμη και αν το αυτοκίνητό τους αλλάξει την πίστη με την όρεξή του για συνεργείο, αυτοί θα τηρήσουν σιγή ιχθύος. Θα είναι λίγο πιο ανασκουμπωμένοι στα σχόλιά τους για τη μάρκα που προτίμησαν, όμως δε θα ξεστομίσουν ποτέ πόσο «μάπα» βγήκε το «καρπούζι».

Το παίρνουν προσωπικά και θεωρούν πως αυτή η ατυχία είναι προσωπική τους αποτυχία. Ή στο κάτω - κάτω πως «καλό είναι» αλλά «έπεσα στο προβληματικό». Ακόμη και αυτό όμως δεν το ξεστομίζουν. Το ξέρουν μόνο οι ίδιοι και το πολύ και η γυναίκα τους. Ακόμη πιο περίεργο είναι πως μπορεί παρά τα δικά τους προβλήματα να συμβουλέψουν κάποιον να αγοράσει το ίδιο μοντέλο. Όχι από κακία, αλλά από δυσπιστία να αντιμετωπίσουν την πραγματικότητα: ότι μπορεί να έκαναν λάθος επιλογή.

Και μετά υπάρχουν οι φωνακλάδες. Αυτοί που με το παραμικρό θα χαλάσουν τον κόσμο. Μία καμένη ασφάλεια είναι αρκετή για να κακολογήσουν το αυτοκίνητό τους, μία λάμπα που δεν ανάβει μπορεί να φέρει μαζί της την καταστροφή. Αλλοι υπερβάλλουν, άλλοι όχι, η ουσία είναι όμως πως με την πρώτη ευκαιρία θα έχουν να πουν για το πόσο «κακό» βγήκε το αυτοκίνητο, ή πόσο απαράδεκτο είναι το after sales της εταιρείας. Ανάλογα με την περίσταση.

Είναι αυτοί που μόλις ακούσουν τη μάρκα τους να συζητιέται θα πεταχτούν όρθιοι να προστατέψουν ακόμη και τον τελευταίο συνάνθρωπό τους από το να «μπλέξουν» και να πάθουν τα ίδια με αυτούς. Η ιστορία του αυτοκινήτου τους γίνεται το πρώτο και τελευταίο θέμα κάθε συζήτησης, η μόνιμη φλυαρία με αγνώστους στο ασανσέρ, ή στην ουρά της τράπεζας.

Είναι αυτοί που πιστεύουν πως έτσι ανταποδίδουν στη μάρκα που κακώς προτίμησαν τη ζημιά που τους έχει κάνει με το αυτοκίνητο που αγόρασαν. Εδώ μετράει πολύ και η εξυπηρέτηση φυσικά, όμως το να γυρίζουν δεξιά αριστερά και να λένε τα μύρια όσα γίνεται με στόχο να πλήξουν τις πωλήσεις του εν λόγω μοντέλου για να πάρουν το αίμα τους πίσω.

Αυτοί οι τελευταίοι είναι και πιο σίγουρο ότι δε θα προτιμήσουν την ίδια μάρκα δεύτερη φορά ή αν το κάνουν θα είναι γιατί τους έγινε μια πρόταση που «δεν μπορούσαν να αρνηθούν», και πάλι όμως θα φωνάζουν για πριν. Αν πάλι προτιμήσουν κάποια άλλη ίσως πάλι να περάσουν τα ίδια. Μπορεί να φταιει το αυτοκίνητο, μπορεί και εκείνοι.

Οι πρώτοι πάλι, αυτοί που δε μιλούν, είναι πάντως σχεδόν βέβαιο ότι θα ξαναγοράσουν από την ίδια μάρκα. Μπορεί να μην έμειναν ευχαριστημένοι την πρώτη φορά, όμως θα σπρώξουν την τύχη τους μόνο και μόνο για να επιβεβαιώσουν πως η αρχική τους εκτίμηση δεν ήταν λάθος. Πως δε φταινε φυσικά αυτοί για ότι έγινε την πρώτη φορά.

Εσείς λοιπόν σε ποια κατηγορία ανήκετε; Όταν το αυτοκίνητό σας βγάλει πρόβλημα το θεωρείτε ζήτημα τιμής; Το κρατάτε για τον εαυτό σας και δεν το λέτε πουθενά; Ή κάνετε το αντίθετο; Μήπως το διατυμπανίζετε προς γνώση και συμμόρφωση;


Μας κοινοποιήθηκε από το autotriti.gr