Οι αερόσακοι, οι ζώνες ασφαλείας και τα λοιπά συστήματα παθητικής ασφάλειας χάνουν αρκετή από την αποτελεσματικότητά τους αν η θέση οδήγησης είναι λάθος. H ίδια η λάθος θέση οδήγησης μπορεί να είναι αιτία για ατύχημα, αφού και κουράζει τον οδηγό, αλλά και δεν του δίνει τη δυνατότητα σε μια δύσκολη κατάσταση να αντιδράσει σωστά.
Δοκιμάστε να ελέγξετε το τιμόνι με τεντωμένα χέρια: Αδύνατον. Επιχειρήστε να φρενάρετε δυνατά όταν έχετε τεντωμένα πόδια: `Ασκοπο. Οι σχεδιαστές δίνουν μεγάλη σημασία στην εργονομία της θέσης του οδηγού, την προσβασιμότητα των χειριστηρίων, την ορατότητα που προσφέρεται και τη συγκράτηση του σώματος σε συνάρτηση με την άνεση που παρέχεται από το κάθισμα.
Το πιο κοινό λάθος είναι η οδήγηση με τεντωμένα άκρα (χέρια ή πόδια). Πέρα από την δυσκολία ελέγχου του οχήματος, σε μια σύγκρουση όλη η ενέργεια που περνά από το τιμόνι ή τα πεντάλ στο σώμα, οδηγεί σε σοβαρά κατάγματα. Το λυγισμένο άκρο λειτουργεί σαν αμορτισέρ και έτσι γίνονται λιγότερο αισθητές οι συνέπειες μιας σύγκρουσης.
Εκτός από τα τεντωμένα άκρα συνηθισμένο λάθος εντοπίζεται και στην κλίση της πλάτης του καθίσματος. Μια… ξαπλωτή, τουριστική, θέση οδήγησης πέρα από δυσκολίες στην οδήγηση, μπορεί να κάνει το σώμα να γλιστρήσει κάτω από τη ζώνη σε περίπτωση απότομου φρεναρίσματος. Ελάχιστοι είναι οι οδηγοί που ρυθμίζουν σωστά τα προσκέφαλα, τα οποία προστατεύουν σωστά τον αυχένα σε περίπτωση σύγκρουσης μόνο αν είναι στο κατάλληλο ύψος. ΜΗΝ ΤΑ ΠΑΡΑΜΕΛΕΙΤΕ!
Η λάθος θέση οδήγησης, εκτός από κίνδυνο τραυματισμού και ατυχήματος, υποσκάπτει και την «επικοινωνία» του οδηγού με το όχημα. Δοκιμές σε πίστα έδειξαν γύρους με αρκετή διαφορά σε χρόνους με ίδιο οδηγό και ίδιο αυτοκίνητο. Η διαφορά ήταν στην προβληματικά ρυθμισμένη στάση και θέση πίσω από το τιμόνι. Ο οδηγός πρέπει να έχει πλήρη επαφή με όλο το κάθισμα μιας και τα κυριότερα αισθητήρια κάθε μεταβολής της θέσης του αυτοκινήτου είναι η πλάτη, οι ώμοι και οι μηροί του οδηγού.
Ποια όμως είναι η σωστή θέση οδήγησης; Με δεδομένο πως οι μηροί και οι ώμοι πρέπει να ακουμπούν σταθερά στο κάθισμα, η απόσταση του οδηγού από το τιμόνι πρέπει να είναι τόση, ώστε οι αγκώνες να μη διπλώνουν πολύ εμποδίζοντάς τον να το γυρίσει, αλλά ούτε και τεντωμένοι, κάνοντας τους ώμους και την πλάτη να αποκολλώνται από το κάθισμα στο στρίψιμο του τιμονιού. Σε αυτή την περίπτωση, ο οδηγός αναγκάζεται να στηρίζεται στο τιμόνι, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να το γυρίσει. Μια γωνία στους αγκώνες σχεδόν 90 μοιρών είναι σωστή.
Η θέση των καρπών επάνω στο τιμόνι πρέπει να είναι λίγο πιο πάνω από τη μέση και ποτέ πιο κάτω από αυτή (η γνωστή θέση «δέκα και δέκα»). Το ύψος του τιμονιού πρέπει να είναι τόσο, ώστε να χωρούν τα χέρια ανάμεσα στο κάτω μέρος του και τους μηρούς, ακόμη και όταν ανασηκώνονται πατώντας τα πεντάλ. Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει το πόδι να τεντώνει όταν φτάνει στο πεντάλ του φρένου ή του συμπλέκτη.
Ειδικά στο φρενάρισμα δεν μπορεί να επιτευχθεί η μέγιστη δύναμη πίεσης και άρα το ιδανικότερο φρενάρισμα. Το πέλμα πρέπει να σχηματίζει ορθή γωνία και όχι οξεία ή αμβλεία σε σχέση με τη γάμπα. Επίσης, σε κάθε πάτημα των πεντάλ, ο μηρός δεν πρέπει να ανασηκώνεται πολύ ψηλά, κάτι που φροντίζουμε με το σωστό ύψος του καθίσματος.
Μετά από αυτά εσείς τι λέτε; Θα συνεχίσετε να οδηγείτε καθισμένοι λάθος και να κινδυνεύετε; Έχει νόημα το κρεμασμένο αριστερό χέρι από το παράθυρο ή θα βάλετε και τα δυο χέρια στο τιμόνι για να χαρείτε οδήγηση;
Μας κοινοποιήθηκε από το autotriti.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΑΝΑΡΤΩΝΤΑΙ ME ΜΙΚΡΗ ΚΑΘΥΣΤΕΡΗΣΗ ΚΑΙ ΚΑΤΟΠΙΝ ΕΛΕΓΧΟΥ